Jeszce nigdy nie zażyło mi się wykorzystać danego mi "przywileju". Zawsze mam wrażenie, że są bardziej "poszkodowani" i potrzebujący.
Dziś jednak chciałam z niego skorzystać, bo faktycznie miałam ku temu powód... Od ok. tygodnia zaczyna coś mi się dziać w brzuchu, czuje się naprawdę kiepsko i aż boję się na głos wypowiadać słowo "zaostrzenie".
Weszłam na pocztę po znaczki, a tam kolejka na dobre 45 min. stania. No nic - nie przeskoczę - stoję. Jednak po ok. 20 min. zauważyłam, okienko z naklejką informującą, że jest to stanowisko dla osób niepełnosprawnych. Podeszłam więc i zapytałam, czy dobrze rozumiem, że to okienko dla inwalidów? A Pani odparła: "to nie jest okienko dla inwalidów, tylko dla osób na wózeczku"
?? Jako, że była wielka kolejka, masa "gapiących" się ludzi, a ja naprawdę kiepsko się czułam nie wdałam się w dyskusję. W głowie już dźwięczały mi teksty tych wszystkich wkurzonych staniem ludzi "o jaka cwana, w którym miejscu taka niepełnosprawna?" itp. Odstałam swoje i już 
) a mnie jak brzuch boli to muszę usiąść bo na stojąco nie wyrobie i już się zastanawiałam czy mogłabym podejśc do kogoś kto siedzi na miejscu: dla osoby starszej lub inwalidy i pokazać legitke i poprostu usiąść... Niestety tak już jest że jak się widzi kogoś przy lasce, z widoczną niepełnosprawenością do ludzie ustępują, np. jak rok temu lekarz pobierał mi wycinek z oka miałam mega sińca i ustępowali mi miejsca w autobusie, pewnie brali mnie za ofiare przemocy 
. przepuszczono mnie do kasy pierwszeństwa w carrefourze 
. grunt, by nie przeszkadzać w prowadzeniu zajęć.