Kinia87, spoko, ja nie poczułam się urażona. Każdy ma prawo wierzyć lub nie. Nie uważam, że los jest tak samo hojny dla każdego. Ja też czasami się buntuję i pytam "dlaczego". Ale chyba naprawdę każdy ma swoje utrapienia. Czasami zazdrościmy innym, bo wydaje nam się, że ich życie jest idealne, a nie znamy szczegółów ich życia i nie wiemy co przeszli i co ich w życiu spotkało. Może tak naprawdę to, co pozornie wydaje się być szczęściem, wcale szczęścia nie daje.Kinia87 pisze:Nie żebym chciała kogoś urazić ale takie jest moje zdanie.
Nie mówię, że jestem szczęśliwa, bo przez 4 lata miałam masakryczną biegunkę i bóle brzucha. Gdy nic nie pomagało wrócić mi do zdrowia byłam naprawdę wściekła. Ale nie przestałam prosić Boga o zmianę w moim życiu na lepsze. Żartowałam czasami, że nie dam Mu spokoju dopóty, dopóki mnie nie wysłucha! Aż do znudzenia
Przyjęłam moją stomię jak dar. Jako szansę na wyczekiwane przeze mnie lepsze jutro. Może czasami szczęście jest blisko tylko my nie potrafimy tego dostrzec.
Ogólnie więcej dobrego dostrzegam w życiu teraz kiedy jestem chora niż kiedy byłam zdrowa, wtedy nie potrafiłam cieszyć się z małych rzeczy, nie doceniałam tego co mam i wyolbrzymiałam błahe problemy... wierzę w Boga, uczę się mu ufać i wierzę, że razem z Nim uporam się z tą paskudną chorobą. A kiedy będzie źle? Wtedy chcę pamiętać, że On jest przy mnie 
apeluję nie zabierajcie czy nie brońcie ludziom wiary i Boga bo niektórzy bliźni ich potrzebują jak kania dżdżu 
