Krzycho pisze:Mam bardzo wiele pytań dotyczących Aniołów i żeby nie przeciążać serwera, to może najpierw kilka. Chciałbym się dowiedzieć, czy można z Nimi rozmawiać i jak miałoby to wyglądać? Czy każdy ma tylko jednego Anioła, czy może więcej? Czy działają z własnej inicjatywy, czy z polecenia Stwórcy?
Postaram się odpowiedzieć na te pytania w świetle Angelologii chrześcijańskiej i zgodnie ze stanem mojej wiedzy.
1. Można z Aniołami rozmawiać. Człowiek może doświadczyć takiej łaski od Boga. Nazywamy to wtedy objawieniami prywatnymi. Z nimi jest różnie - albo bada je Kościół i podaje do wierzenia, albo zostają niewyjaśnione. Z tego, co pamietam to ojciec Pio rozmawiał ze swym Aniołem. Anioły mogą przybierać postać człowieka i wtedy rozmawia się z nim tak, jak z człowiekiem. Zdarzyć się może tak, że nie wiemy, że to jest Anioł (dla porównania Księga Tobiasza, ST).
2. Możemy mieć więcej niż jednego Anioła. Nie ma jednak o tym wzmianki w Piśmie Świętym, wiemy to jednak z doświadczeń ludzi, np. świętych. Jedna święta opisywała, że otrzymała dwóch Aniołów. To jednak nie jest zbadane do końca. Wiemy jednak, że nasz Anioł Stróż nie musi pochodzić z chóru Aniołów, ale może być też Archaniołem. Mówi się, że osoby ciężko doświadczane przez Boga otrzymali Aniołów z innych chórów.
3. Anioł działa tylko z polecenia Stwórcy.
Anioły mogą mieć udział w uzdrowieniach.
kroballo pisze:Aniu, bardzo Ci dziękuję za ten temat. Mam nadzieję, że jeszcze wiele nam tu opowiesz.
Proszę
Myślę, że napisze wiele, ale to potrwa. W poniedziałek ide do Kliniki w Wawie, na Wołoską, więc zostawie Was "samych" z Aniołami. Nie wiem kiedy wróce... może tydzień, może dwa, może miesiąc...
kroballo pisze:Bardzo jestem ciekawa Twojej pracy licencjackiej, jak tylko bedzie gotowa, daj nam prosze znac.
Praca gotowa jest i obroniona na bdb, tylko że nie ma jej w Internecie - z dwóch powodów - pierwszy to drobne kłopoty informatyczne (które dzięki paulinie6735 się rozwiązują) a drugi to brak czasu na techniczne poprawki (swój wolny czas wykorzystuję na forum). Pewnie jak wróce i nadrobię zaległości na forum, to dopełnię wszelkich starań, by praca lic. na necie sie ukazała. Poza tym odpowiadając Wam często cytuję swoją pracę lic
Odnośnie Twego postu- taka mała ciekwostka:
W wychowaniu religijnym dziecku najbardziej potrzebne jest świadectwo życia. Przez naukę składania rąk, wykonywania znaku krzyża, klękania oraz werbalnych sformułowań, jak „Ojcze nasz”, wprowadzamy w życie modlitewne. Pamiętać należy, że podstawą jest przykład modlących się rodziców, natomiast atmosfera religijna, z której modlitwa wyrasta to coś bardziej doniosłego. Procesy inicjowania dziecka w życie modlitwy opierają się na doświadczeniu zaufania i odkrywania tajemnicy Boga. Wyzwala to chęć zwracania się do Niego. Dziecko tylko dzięki zdobywanym doświadczeniom zaufania do jeszcze w pełni przez siebie niepoznawalnej, albo mało poznawalnej Osoby, której istnienie nie budzi jednak jego wątpliwości, nabywa zdolności do modlenia się. Dokonuje się to na drodze identyfikacji z ważnymi dla niego osobami (rodzice). Oni to religijną edukację swoich pociech zwykle zaczynają od modlitwy „Aniele Boży”. Zdobywaniu doświadczeń w modlitwie sprzyja bardzo wrażliwa psychika oraz poczucie bezpieczeństwa. Dzięki naturalnej skłonności dziecka do naśladowania wszystkiego możemy włączać dziecko w proste wspólne modlitwy, w formie chociażby jednego zdania, słowa - im krócej, tym lepiej. Taka forma służyć ma w nabywaniu przekonania, że jest dzieckiem Boga. Im większy będzie uczuciowy kontakt z Bogiem, tym naturalniejsza rozmowa z Nim. Dziecku bliższa jest modlitwa spontaniczna, swobodna niż ujęta w gotowe formuły. Ze względu na sposób modlitwy małego dziecka wyróżnia się fazę "religijności za matką", fazę początków religijności indywidualnej oraz stadium religijności twórczej. Pierwsze dwa etapy dotyczą drugiego roku życia dziecka, ostatni natomiast roku trzeciego. Mały człowiek szybko zauważa, że modlitwa jest przeżywana z pewną powagą, inaczej niż zabawa, co związane jest z różnicami w zachowaniu się dorosłych w domu, jak i w kościele. Dziecko przestrzega specyficznych reguł sytuacji w czasie modlitwy, ma swoiste poczucie jej efektywności. Najczęstszą formą jest gest - znak krzyża.
dawidzradomia pisze:Jeśli chodzi o sny to mogę powiedzieć, że także miałem ich całkiem sporo --Wiele razy śnił mi sie Szatan(bez złych skojarzeń)...
Nie mam ani złych skojarzeń, ani nie widzę powodów, żeby Ciebie nazwać :cenzura:... także spokojnie. Demony tak jak Anioły mogą się śnić i nie widzę w tym nic nienormalnego. Poza tym Bóg nie karci Cię dając chorobę i to pisze w Ewangelii... tak czy inaczej tu nie o tym piszemy i byłoby mi miło, gdybyśmy się trzymali anielskich skrzydeł
.
Zeno pisze:Mialem przyjemnosc z Ania na temat Aniolow i aniolow we Wladyslawowie pogadac troche. A wlasciwie dowiedziec sie troche o nich, bo moja wiedza byla mocno ograniczona [ i dalej jest
].
To była obustronna przyjemność. I powiem Ci, że po tej rozmowie ostatecznie zdecydowałam, że taki wątek na forum założę. Myśle, że w miarę czytania tego Twoja wiedza będzie się poszerzać.... o ile Cię to interesuje.
Zeno pisze:Podobno kazdy z nas ma swojego Aniola, ktory nad nami czuwa. Ja jakos nie odczulem pomocy z zewnatrz nigdy [ aczkolwiek, nie wykluczam, ze taka istnieje - to ze mi nie bylo dane jej poznac, nie znaczy, ze nie ma jej w ogole ].
Osobiscie wole myslec, ze jestem pozostawiony sam sobie i to co sie ze mna dzieje, drogi ktorymi ide, sa zalezne glownie od mojej zdolnosci obserwacji, analizy, wyciagania wnioskow.
Wg mnie - To, że wolisz myśleć iż jestes pozostawiony sam w sobie w żaden sposób nie wyklucza tego, że czuwa nad Tobą Anioł. Możesz w niego nie wierzyć, ale on po prostu jest, niezależnie od Twojej wiary, wyznania.
pozdrawiam
ania
. Chciałbym jeszcze o coś zapytać. Tak jakoś się składa, że czasami rozmawiam z Bogiem (właściwie jest to monolog), pomimo, że nie chodzę do kościoła. Czasami proszę Go o coś, czasami mówię, że jest mi przykro, bo coś źle zrobiłem itd. Najczęściej jednak są to prośby. Chciałbym się dowiedzieć, czy i do Anioła można się zwracać z prośbami, bo mam jakieś takie wrażenie, że robi On coś tylko wtedy, gdy bardzo mocno pobłądzimy i sami nie możemy odnaleźć dobrej drogi. Przez resztę czasu natomiast, gdy wszystko jest w porządku chrapie sobie gdzieś smacznie na chmurce. 
