Co zrobilibyście na moim miejscu? Będę wdzięczna za wszelkie rady.
Tak wstępnie – mamy po 24 lata, jesteśmy parą od 3 lat, w sierpniu zaręczyliśmy się
Przed wakacjami wprowadziłam się do niego, jego rodzice od kilku lat mieszkają w Wielkiej Brytanii.No nie wiem od czego zacząć teraz …:D W wielkim skrócie. Byliśmy naprawdę szczęsliwi , ufałam mu dosłownie w 100%. W ciągu naszego związku wiele dziewczyn próbowało zacząć jakieś flirty z nim, ale zrywał wtedy wszelkie kontakty z takimi „koleżankami”. Zawsze wychodziliśmy we dwoje, mamy tylko wspólnych znajomych, żadnych osobnych, że tak powiem. Ogólnie myślałam, że mówimy sobie niemal wszystko. Chodzi mi o to, że nic nie budziło moich podejrzeń, oprócz kilku drobnostek, które dopiero jakieś 2 tygodnie temu połączyłam w całość i które okazały się nie być drobnostkami…
Teraz jak o tym myślę…to doprawdy uwazam się za idiotkę, że wcześniej nie zareagowałam
Ale on ma taką siłę przekonywania, wierzyłam mu na słowo…Ogółem już od początku zauważyłam, że np. wielu rzeczy nie jada, nie pije mleka, nie je warzyw i owoców, twierdzi że tych produktów nie lubi i tyle. Okej.
Wielokrotnie widziałam, że boli go brzuch, ma jakieś skurcze w którymś z boków, baaardzo często biega do łazienki. Było sporo „gwałtownych” sytuacji bólowo-biegunkowych w domu, na imprezach, wyjazdach. Pytałam o to nieraz. Powiedział, że ma nadwrażliwy żoładek (cytuję), często rózne produkty powodują u niego niestrawność, ale że przecież niedawno robił badania do pracy i wszystko jest w porządku, że kontroluje to, mam się nie martwić, on tak ma i koniec, trudno. Często mi takie rozmowy czymś „wynagradzał” np. zakupem czy zabraniem mnie w świetne miejsce itepe.
Ostatnio mam wrażenie zresztą, że jest gorzej z nim
Mieszkamy od niedawna razem, więc dopiero teraz zauważyłam więcej.
W szafce z kosmetykami, gdzieś na samym dnie (szukałam waty bo się skończyła
) znalazłam leki, nowe, z dobrą datą . Konkretnie Imuran, Encorton, Asamax, czopki Salofalk, wlewki doodbytnicze Salofalk, Corhydron i parę innych. Jak poczytałam ulotki to byłam przerażona! 
Miałam dzień wolny, zaczęłam szperać w sieci i łączyć to w całość. Pod koniec października ma iść do szpitala, by – jak twierdzi – brać za pieniądze (a zbieramy na zakup działki) udział w badaniach klinicznych nowego leku i że 2 dni będzie musiał być na specjalnej diecie…Po tych podejrzeniach zaczęłam przeglądac rózne jego szuflady z papierami. Niezbyt to uczciwe, no ale ok. Po paru godzinach sukces – cała teczka wyników. Duużo tego, od 2002 roku, kilka kolonoskopii, rektoskopia, badanie kontrastowe okrężnicy, angiografia, USG…Na początku w opisach było „Colitis chronica non classificata”, polipy zapalne, silne krwawienie kontaktowe, obrzęknięta błona śluzowa, uchyłki, pseudopolipy. Kilka wycinków. Kilka razy badania nie przeprowadzono do końca z powodu „niedostatecznego oczyszczenia jelita” lub „silnego bólu” lub „braku współpracy pacjenta” (???!)
. Od 2008 roku diagnoza w szpitalu na placu Hallera: colitis ulcerosa.Czytam w necie, jestem w szoku, jak ciężka to choroba
I kiedy miał mi zamiar to powiedzieć, po ślubie?!!
Trochę się czuję jakbym się dowiedziała o jakichś zdradach czy coś...
Dlaczego nic mi o tym nie napomknął??
Na razie nic nikomu nie mówiłam, tylko czytam. Co mam zrobić? Zapytać jego rodziców i przyjaciół najpierw, cZy coś wiedzą? Jak mojemu narzeczonemu o tym powiedzieć? Przyznać się, że grzebałam w jego rzeczach? Zacząć drążyć, czemu idzie do szpitala? Myślę już o tym dłuższy czas, wiele dni temu zarejestrowałam się na forum, nie chcę nic popsuć między nami, bo jest tak wspaniale…
W ogóle tak się zaczęłam nakręcać, te nowotwory, krwotoki, operacje, usunięcie jelita…On to wszystko na pewno wie, tylko czemu ja nic nie wiem?!
No boję się, bez kitu, tyle się zmieniło i nie wiem co zrobić..
, musiałam stanąć na krześle. On raczej nie musi na niczym stawać, także lokalizacja leków była starannie zaplanowana, jak widzę 
Muszę spojrzeć na to z jego perspektywy i wyobrazić sobie, że to ja cierpię. Chyba 
Październik to najpiękniejszy miesiąc (stąd też mój nick 
