Moderatorzy: Anette28, Moderatorzy
Dawno nie udzielałem się w innych tematach ale ten post mnie ruszył iPandziaak pisze:myślę, że nie tylko my chorzy tak się widzimyobyty.z.cu pisze:tak siebie widzimy, szczególnie my przewlekle chorzy
Mi się wydaje, że jest na odwrót: Ludzi nic nie cieszy wtedy, gdy się poddają. Czyli przyczyną jest poddanie się, a efektem tego brak umiejętności cieszenia się życiem. Więc może sposobem, by się nie poddawać jest próba cieszenia się każdym dniem. Starajmy się każdego dnia czymś cieszyć, niech to będzie naszym motorem napędowym do życia i do walki z chorobąJacekx pisze:myślę, że Ludzie poddają się wtedy gdy nic od długiego czasu ich nie cieszy...
Cos w tym jest.eliszka pisze:Mi się wydaje, że jest na odwrót: Ludzi nic nie cieszy wtedy, gdy się poddają. Czyli przyczyną jest poddanie się, a efektem tego brak umiejętności cieszenia się życiem. Więc może sposobem, by się nie poddawać jest próba cieszenia się każdym dniem. Starajmy się każdego dnia czymś cieszyć, niech to będzie naszym motorem napędowym do życia i do walki z chorobąJacekx pisze:myślę, że Ludzie poddają się wtedy gdy nic od długiego czasu ich nie cieszy...
Dokładnie o to Jackowix chodziło co zakreślił na niebiesko w poście Lukiego36 ...Luki36 pisze:Cos w tym jest.eliszka pisze:Mi się wydaje, że jest na odwrót: Ludzi nic nie cieszy wtedy, gdy się poddają. Czyli przyczyną jest poddanie się, a efektem tego brak umiejętności cieszenia się życiem. Więc może sposobem, by się nie poddawać jest próba cieszenia się każdym dniem. Starajmy się każdego dnia czymś cieszyć, niech to będzie naszym motorem napędowym do życia i do walki z chorobąJacekx pisze:myślę, że Ludzie poddają się wtedy gdy nic od długiego czasu ich nie cieszy...
Aczkolwiek, może Jackowi chodziło, że jak nic nie cieszy i jest ogólnie słabo, to ludzie sie poddają, bo co to za życie.
Idę 
Dzięki...Luki36 pisze:Zdrówka, Jacekx.
Odpuść trochę dystans i będzie potem lepiej.
I mniej się przejmować.
Będzie takie jakie sobie sam ułoży (początkowo przy Twojej pomocy), ale to będzie jego życieS_Gosia pisze:...j przeraża mnie gdy pomyślę o moim synu, który ma dopiero 13 lat i całe życie przed sobą i to z chorobą, która już teraz mu dokucza ....
Jakie to będzie jego życie?
Psychika to "trochę" bardziej skomplikowany "system". Można różnie zareagować na wieloletnie przechodzenie przez ciężką chorobę. Jeden po wyzdrowieniu/remisji będzie cieszył z drobiazgów, drugi wręcz przeciwnie, pomimo wyzdrowienia/remisji, nie będzie w stanie się z niczego cieszyć, co najwyżej poczuję wielką ulgę. Przechodzenie przez ciężką fizyczną chorobę wcale nie musi nauczyć psychiki dostrzegania drobiazgów, może ją nawet nieodwracalnie uszkodzić.eliszka pisze: ↑25 kwie 2017, 11:07Zgadzam się, że zły stan zdrowia i wieczne dolegliwości wpływają na naszą psychikę i gdy choroba odpuszcza i pozwala zaczerpnąć prawdziwego życia, to od razu wszystkie smutki mijają i człowiek zaczyna cieszyć się z każdego drobiazgu, którego zdrowy człowiek nawet by nie dostrzegł.