będę bardzo wdzięczna za odpowiedzi. Sytuacja wygląda tak: jestem po 2 seriach leczenia Remicade. Po pierwszej serii, niemal po pierwszej dawce, całkowite ustąpienie objawów. Po roku remisja kliniczna i endoskopowa, zakończenie leczenia. Nawrót choroby po 6 miesiącach od ostatniej dawki. Decyzja o ponownym włączeniu do rocznego programu. Znowu błyskawiczna poprawa, cały rok idealnie, po zakończeniu remisja kliniczna i endoskopowa. Niestety, po 5 miesiącach od ostatniej dawki znowu zaostrzenie.
No i teraz szpital. Leżę i czekam. Dostaję na razie tylko antybiotyki. Zastanawiam się, co ze mną zrobią. W tej chwili z dnia na dzień coraz gorzej, 7 razy
boli niemiłosiernie. Leże w MSWiA. Pytanie: czy włączą mi 3 raz Remika, skoro działał tak spektakularnie? Po pierwsze boją się, że przy trzeciej serii oragnizm zareaguje wstrząsem. Po drugie jednak Remik działa na mnie cudnie, ale tylko jak go biorę, po odstawieniu remisja trwa bardzo krótko.
Z kolei rozważają więc Humirę, ale mają chyba zagadkę, bo skoro Remik na mnie jednak działa, a Humira to jeszcze nie wiadomo, to może jednak zostać przy Remiku...
Nie wiem, doła łapię strasznego w tym szpitalu
Ile lat mogą mnie faszerować tym Remikiem zanim podejmą decyzję o operacji? Mozna to brać latami? Chuba sa takie przypadki, prawda? Ja już wszystko zniosę, nawet jak mi ogon od tych myszy w końcu wyrośnie, byleby przestać wreszcie biegać do kibla w bólach 
, chyba, że mało widziałem 
ja generalnie raczej optymistyczna jestem, ale w szpitalu optymizm mi mija. Sami wiecie... Zresztą jestem zupełnie nieprzyzwyczajona do długich zaostrzeń, jak jest do bani, to migiem leczenie i znowu jest git. A teraz to czekanie na tę próbę gruźliczą, wolny poniedziałek, więc może się jeszcze tydzień przeciągnąć, no szlag mnie trafia, chodzę do kibla i po ścianach 
Czarnowidztwo mi się włącza, operacje mi się śnią, panikara ze mnie i histeryczka, wiem, a to mi w chorobie cholernie przeszkadza. 
ale trzeba będzie przeżyć, tylko żeby znalazł się jakiś sposób na nie czucie smaku tego "świństwa" 
leje się ze mnie od rana, dosłownie jak tylko podniosłam się z łóżka. Panikuję. Nie wiem już, co mam robić. Czekać? czemu tak nagle wszystko runęło, skoro było idealnie. Nic mnie nie boli, nic się nie przelewa, jelita mam w ciągu dnia spokojne. Macie jakiś pomysł, bo odchodzę od zmysłów? 
))
!!!
