Nasze wiersze :)

[makika83]

zakłądam taki temat, bo wszystkie "moje wiersze" to przejaw natchnienia tylko i wyłącznie autora... a ja mam swoich tylko kilka, pewnie jak inne osoby...
więc zacznę od swojego, napisanego jeszcze w szpitalu po rozpoznaniu:

nie ma krwi w metaforycznej ranie
krwawi tylko łez potokiem
rzeczywistość

tyle na dziś

dziękuję

[leny]

Rozterki duszy...

dla jednej chwili warto żyć
dla wielu żyć nie warto
czy lepiej zmieniać odwieczny rytm
czy grać wygraną kartą

jak spełnić kaprys co pod skóry drżącej
powłoką, przenika na wskroś obietnicą rozkoszy
jak zerwać kwiat by nie zdeptać łąki pachnącej
i nie uronić kropli rosy.....

[ Dodano: 24-04-2013 ]
potykają sie oczy o lustra odbicie
myśli łopocząc pożądają niezmiennie
milczą usta nienagrodzone sowicie
dusza płacze we mnie...

szukając skrycie
serca zbudzonego serca biciem...

odwrócić czasu bieg
ułożyć myśli zwiewne
niewypowiedziane słowa rzec
tajemne rzucić zaklęcie...

by dłoni w mych dłoniach
ust na mych ustach niech
nigdy nie roztrwonił
ślepego losu pech...

[cordo]

również dodaję i także pisałem go w natchnieniu, gdy już prawie byłem jedną nogą na tamtym świecie, mam do niego ogromny sentyment i wg mojej pani polonistki jest rewelacyjny więc się pochwalę

choroba

ciągle stoisz nad przepaścią
myślisz o wszystkim
pustej całości
której nie można wypełnić
już niczym

stoisz na skraju przepaści
bezsilny wobec losu
wiru ludzkości
w który wpadłeś niechcący
chcesz skoczyć

niezrozumiany dla innych
którzy nigdy nie byli w Twojej skórze

płaczesz i płaczesz
wypłakać nie możesz
tych wszystkich smutków

bezsilny wobec losu
wirujesz bez celu

[atabe]

Pięknie piszecie. Może zainteresuje Was portal herbatkauheleny.pl Spotykają się tam osoby zainteresowane poezją i nie tylko

[cordo]

zainspirowany rozmową z Konradem o naszej chorobie, że chyba zdrowi nigdy nas nie rozumieją, po tych dniach edukacji, i ogólnie jestem amatorem ale takie wywody jak ten tekst same do mnie przychodzą więc się dzielę


patrzysz na niego, uśmiech piękny
zdrowa cera, zawsze wesoły
śmieje, żartuje, śpiewa
lecz wieczorem
ból go dogorewa

niby silny, niezłamany, niewrażliwy
głęboko smutny, zraniony, płochliwy
śmiech przeplatany płaczem, górska kolejka
dla Ciebie przeziębienie, dla niego męka

ucieka nagle, goniony nie wiadomo czym
lecz w środku, uwierz mi
ból go trzyma

szuka akceptacji, miłości w fizyczności świecie, swojego miejsca
czegoś nowego, mistycznego, kochanego
chcesz zrozumieć, słuchasz, patrzysz i się dziwisz
pomagasz, zwykła reakcja, w swoim świecie zdrowotności
nie pojmujesz bo to wciąż abstrakcja

[chrzanovy]

cordo fajnie to napisałeś, chylę beret

[Anonymous_13ece955]

cordo, so true.. brawo.

[sofijka]

cordo dołączam się do słów uznania Maatyldy i chrzanovy, trafna refleksja ujęta w pięknej formie wiersza

[cordo]

jestem po paru kieliszkach, ale jakoś sprzyja to mojej inspiracji, znow sie nieszczesliwie zakochalem wiec piszę..
dla wszystkich romantyków
https://www.youtube.com/watch?v=teNTATYk_mQ

jwyciete

[Filifionka]

znow sie nieszczesliwie zakochalem

cordo, masz talent.

[cordo]

wyciete

[Anette28]

cordo, wow piękne

[Anonymous_13ece955]

cordo, good one