Podniosę się, zacznę od nowa...

[Tomy]

• ***
  Romans z panną S.
  
  S. weszła do domu
  Siadła w kącie i czeka
  Nie jest jeszcze u siebie
  Brakuje człowieka
  
  Człowiek wrócił do domu
  Siadł przed jedynym nakryciem
  S. się ucieszyła
  Będzie domownikiem
  
  ***
  Zakochany Fernando, czyli z Zuzą na manowcach
  
  Chodź ze mną na majówkę
  Pójdziemy w nieznane
  Zachwycimy się łąką
  Nie słomą i sianem
  
  Posłuchamy skowronka
  Przegonimy bociany
  Podaruję ci kaczeńce
  A sam zjem łopiany
  
  Szarpniemy się na wolność
  Przekroczymy granice
  Wejdziemy w młode żyto
  Powalamy pszenicę
  
  Dla ciebie zrobię wszystko
  Podaruję swobodę
  Póki ktoś nie zawoła
  - Bydło wlazło w szkodę !
  
  ***

[center]Słówko o wartości słowa

Na początku było Słowo
a co znajdę na końcu ?

między początkiem i końcem
przez filtr zdarzeń przetworzona
niby z kimś a właściwie
z samym sobą rozmowa:

słowa
w bawełnę owijane
ciągłe narzekanie
wyniosłe przysięgi
prawdy zaklinanie
twarda odmowa
twórcze wydziwianie
zacięta szermierka
wesołe śpiewanie
zazdrosna obmowa
żal i przepraszanie
szybki szept spowiedzi
okrągłe kazanie
gadanie...
po prostu
głupie gadanie

Słowo jak było na początku
tak i na końcu będzie
a po mnie...
co zostanie ?

Podniosę się
zacznę od nowa
nauczę się słów zachwytu
abym na końcu
przed Słowem
nie stał jak niemowa [/center]

• ***
  Cuda świata tego
  
  Popołudniowe słońce
  zza chmury wyjrzało
  by coś namalować
  ciepłymi barwami
  z kłosów pszenicy
  farbę namieszało
  machnęło po płocie
  niechcący
  
  Wiatr przywiał kartkę
  „świeżo ogrzewane”
  lep na mojego kocurka
  mój kot nie jest głupi
  zna co to rozkosze
  pieszczoch do płotu
  przykleił się cały
  - Trwaj chwilo - mruczy
  z rozkoszy pod wąsem
  
  Jak pewien młodzieniec
  co w tej samej chwili
  całkiem nieopodal
  z pewną dzieweczką
  zachęceni przez słońce
  zapomnieli o świecie
  całując się na łące.
  
  ***
  Obcy
  
  Poleciałeś śmigły ptaku hen wysoko
  Bury jastrząb już naostrzył pazury
  Zniżyć swoje loty musiałeś
  Nie - nie jesteś podniebnym sokołem
  
  Poleciałeś wędrowniczku hen daleko
  Chciałeś dotrzeć gdzieś do ciepłych krajów
  Lecz zmyliłeś strony nieboskłonu
  Nie - nie jesteś dostojnym bocianem
  
  Zawitałeś kiedyś na podwórko
  By z kurami siąść do ziaren garnuszka
  Lecz już pędzi kogut nastroszony
  Nie - nie jesteś domową kurką
  
  Poleciałeś wtedy smutny gdzieś w sitowie
  By wyśpiewać swój żal i wyobcowanie
  - Kim ja jestem na tym świecie - zawołałeś
  Trzciny szumią żeś poetą – skowronkiem
  
  ***
  Zwiastuję wam radość wielką ...
  ...nad mieszkańcami kraju mroków
  zabłysło światło (Łk 2, Iz 9)
  
  
  • Betlejem
    
    Mocno oczy zamykam
    by nie widzieć tych szopek
    podkolorowanych
    szczelnie uszy zatykam
    by nie słyszeć tych reklam
    rozkolędowanych
    przywaliłem serce
    ciężkim kamieniem
    aby nie czuć tej „dobroci”
    tak odświętnie udawanej
    oślepiony blichtrem tysięcy świecidełek
    smutny w krainie mroku siedziałem
    
    Aż zdarzył się dzień jakich wiele
    miejsce też było przypadkowe
    ktoś podał rękę nieznajomemu
    kiedy upadł pod życia ciężarem
    Zobaczyłem światło w jego oczach
    jak poranek po nocy rozpaczy
    on odnalazł utraconą nadzieję
    a ja stałem
    jak pasterz
    przed stajenką
    w Betlejem
  ***

[Mama Juleczki]

Witaj Duszo Bratnia

[Shima]

Witaj Tomy...szkoda ze zapominasz.
A wiersze Swietne.

[Tomy]

Magdalene, Mamie Juleczki i Shimie, dziękuję za powitanie i opinię o wierszykach (magdalene szczególne dzięki za pomoc w "misji straceńczej" w innym temacie )

Shima pisze szyfrem o zapominaniu. Jakieś sidła tu na mnie pewnie nastawiła Z pewną taką nieśmiałością muszę się jednak zapytać o czym zapominam? Ja nawet niedawno wiersza o zapomnieniu napisałem, ale zamieszczę po świętach, bo nie trzyma świątecznego klimatu.

[Mama Juleczki]

..?a co dokładnie, bo rodem jestem z opolszczyzny- w Legnicy od 3-ech m-cy

[Tomy]

Muszę zrobić mały remanent:

Po pierwsze: Shima już mi wyjaśniła na PW o co chodzi z tym moim zapominaniem. No faktycznie: mea culpa

Po drugie:

a co dokładnie, bo rodem jestem z opolszczyzny

No więc tak patrząc z Legnicy, to tak dokładnie w centrum i potem trochę na prawo (ja zawsze byłem i jestem tak bardziej na prawo )
Mamo Juleczki a dlaczego:

w Legnicy od 3-ech m-cy

z taką minką? Czyżby tam było aż tak żle?

[Mama Juleczki]

Lokalny patiotyzm i tesknota za starym i dobrym Przy urokliwości zakątków opolskich dolnośląskie wypada blado Bo otwarcie Ci wyjawię że pochodzę z Nysy, Głuchołaz i Opola jednocześnie a tamtejsze okolice( jak mniemam wiesz ) są piękne

[Tomy]

• ***
  Jak piasku ziarenko
  
  Czas który został nam dany,
  ten który jest i który za nami,
  z biegiem lat coraz trudniej powiedzieć:
  - wszystko jedno.
  W wielkiej klepsydrze sypie się piasek
  z teraźniejszości w wieczność,
  a inni znów wierzą,
  że tylko w dobrą
  ludzką pamięć.
  
  Przeklęta siła ciążenia,
  napędza ten pionowy układ,
  chciwość i pycha, znaczyć i mieć,
  wciąż trwa ten szczurzy turniej.
  Zakręci, rozpali, rozświetli i zgasi,
  a potem rzuci
  pod granitowy pomnik.
  
  A na granicy naczyń,
  czy jak chcą znowu inni,
  na dnie dziurawym
  ich jedynego życia,
  czy chcesz czy nie,
  na ostatnim ziarnku,
  i tak swą pieczęć
  postawi kostucha.
  
  Pokaż mi sens – zawołałem,
  gdzie jest ta moja człowiecza wolność,
  świat to upiorny układ wertykalny,
  ja ziarnkiem piasku, co na dno musi upaść.
  
  Nie wołaj do mnie – odpowiedź usłyszałem,
  to twoje życie i wszystko ci wolno,
  zatrzymaj się, zawróć, zmień koordynaty,
  przewróć tę swoją klepsydrę.
  
  Granica wtedy będzie na szczycie,
  jako zdobywca przywitasz kostuchę,
  zabierzesz tam tylko, to co najcenniejsze,
  nie jesteś przecież Syzyfem lub durniem.
  
  ***

[Mama Juleczki]

Pięknie, głeboko, refleksyjnie, mądrze i...z morałem - mój drogi Filozofie Istnienia.
Dwie są rzeczy pewne na tym świecie: życie i śmierć. Z obiema ciężko się pogodzić, bo między nimi niewidzialna nić - upływający nieubłaganie czas...
Podoba mi sie Twoja polemika z sacrum, czuje się dojrzałość zmieszaną z nutka goryczy - one lubią iść ramię w ramię
Jeśli można ( wybacz kochany Tommy), "wyciełabym" tylko "lub durniem" i będzie całkowicie KLASA po mojemu

Gorąco pozdrawiam

[Tomy]

Dzięki Ci o Złotousta, za dobre słowo No tak mnie jakoś niechcęcy filozoficznie najszło

Co do durnia, to co ja na to poradzę, że jak myślę o sobie w kontekście rzeczy ważnych, to zawsze wychodzi mi, że pcham pod górę za dużo, czyli jak Syzyf, lub zbieram i niosę nie to co trza, czyli żem dureń. Jeżeli będą jakieś inne propozycje, to mogę zamienić

Dwie są rzeczy pewne na tym świecie: życie i śmierć.

W tej kwestii mój guru zawodowy, miał kiedyś bardzo oryginalną teorię. Twierdził, że tak naprawdę to, co człowiek na pewno musi zrobić, to tylko od czasu do czasu kupkę Sorki ale tak mówił

[Mama Juleczki]

A czy Syzyf nie był "durniem" sam w sobie
Wydaje mi się, że wystarczy w zupełnoiści kiedy zamkniesz zdanie po Syzyfie, a zamiast kropki wstawisz trzy
Poezja, to taki subtelny i dziwaczny twór, który nie znosi przegadania lecz ceni sobie jego przeciwstawność - niedomówienie.
Pisać wiersze, to jak uprawiać miłość.
Początki bywają niezdarne i zabawne, a z czasem, gdy kochankowie poznają się bliżej, okazuje się nagle że WIADOMO O CO W TYM WSZYSTKIM CHODZI - należy odkrywać, zdobywać i kusić po troszkę Jednocześnie dbając, by zawsze pozostał nam jakiś As-ik w rękawie

A z Twoim guru mój Ty Filozofie, zgadzam się w całej rozciągłości - przeto jak mawiają górale są trzy prawdy

[tom-as]

W tej kwestii mój guru zawodowy, miał kiedyś bardzo oryginalną teorię. Twierdził, że tak naprawdę to, co człowiek na pewno musi zrobić, to tylko od czasu do czasu kupkę Sorki ale tak mówił

ja juz teraz przepraszam ze z mało istotnymi rzeczami włażę w Twoj wątek poetycki, ale ja słyszałem coś podobnego... jednak wydaje mi się bardziej oddawało to co człowiek "musi"

(przepraszam ze wyrażenia, ale tak to słyszałem)

człowiek musi jeść, spać i srać

EOT

[Tomy]

Pisać wiersze, to jak uprawiać miłość.

O Złotousta, to już teraz wiem, dlaczego Twoje wiersze są tak fajnie odjechane. Dla Ciebie pisanie, to jak igraszki z kochankiem, a ja tu siem mordujem, bijem siem z myślami i dzielem włos na czworo

Aż sobie poczytałem znowu bajkę o Syzyfie i się okazuje, że on nie był durniem. Po prostu dostał taką karę, a nie że tachał tego kamyka pod górę, bo tak chciał.

Zgadzam sie z Tobą, że najlepsze w poezji jest to, czego nie ma, czyli niedomówienia, no ale najpierw to trzeba tak umieć. A w tym względzie, to ja jestem cienki Bolek. Za to wielokropkom mówię zdecydowanie NIE. Mamy już jedną Królową Wielokropków na forum (poza poezją), to ja nie będę jej robił konkurencji Więc mój wierszo zostanie na razie bez zmian

[Mama Juleczki]

Ależ Słońca Ty moje - Syzyf był wielkim głupcem, bo jedynie głupiec daje się złapać!!! Nie poniósł by sromotnej klęski (i kary) gdyby nie przekombinował
Piękno poezji jest jak piękno ludzkiej duszy - nie podlega ocenie.
Pozwoliłam sobie jedynie na uwagę z własnego punktu widzenia lecz cenie sobie WSZELKIE treningi poetyckie i kocham poezję samą w sobie. Nie klasyfikuję jej jako mniej czy bardziej dobrej - staram się ogarnać jej sens ( a sensu można doszukać się absolutnie wszedzie przy odrobinie chęci ). Lubię też środki wyrazu jakimi są wszelakie znaki interpunkcyjne ( i ich braki ), bo one właśnie nadaja dynamizmu i "życia" zarówno poezji jak i prozie.

Pozdrawiam Gorąco moja Duszo Bratnia

[Tomy]

No to teraz coś bardziej lekkiego i wiosennego

• ***
  Ach ta Ola !
  
  Nie mogłem dogadać się z sobą,
  zamieniłem się zatem
  miejscami z własnym cieniem.
  tak sobie pomyślałem:
  - cień to ma lepiej,
  bo ma dwa wymiary,
  a w trzech się zawiera
  moje gnuśne ciało.
  
  Poznaję sobie zatem
  to nowe lepsze życie,
  jest nawet przyjemnie
  bo i ząb nie boli,
  bezczelnie sobie padam
  i tu, i tam,
  i na piersi Oli,
  gdy mój cieniodawca
  może sobie tylko
  kontemplować o nich.
  
  Niestety powiem szczerze,
  ma to i minusy,
  bo Ola nie potrafi
  konwersować z cieniem,
  a z tym jest problem taki,
  że obok cielesności
  równie smakowity
  jest intelekt Oli.
  
  ***