Przyjaciele na dobre i na złe...

[leila]

jedna strona moze sie zakochac

[toczka]

no wlasnie! Los bywa okrutny!

[obyty.z.cu]

ze przyjazn pomiedzy kobieta a mezczyzna JEST mozliwa.

jedna strona moze sie zakochac

no wlasnie! Los bywa okrutny!

no popatrz,a ja myślałem,że zakochanie to coś dobrego
Pytanie więc z tego wychodzi :
czy zakochany może być przyjacielem ?

[Natalka]

ale toczce chyba chodziło o sytuację, kiedy np. facet zakochuje się w swojej przyjaciółce lub kobita w swoim przyjacielu, no ja przynajmniej tak zrozumiałam

[deth]

ale chyba nic nie stoi na przeszkodzie, by przyjaźń przerodziła sie w uczucie
przyjaciel i partner w jednym - to ekonomiczne

[Natalka]

pod warunkiem, że obie strony tego chcą, bo jak tylko jedna to sytuacja jest niewesoła dla obu.

[deth]

pod warunkiem, że obie strony tego chcą, bo jak tylko jedna to sytuacja jest niewesoła dla obu.

no ta co chce, musi przekonywać tą stronę co nie chce moze przekona...

[sasia]

grunt to się nie poddawać i być przy drugiej osobie zawsze, jak się nie przekona jaki ma skarb koło siebie no to dureń i już

[Natalka]

przekonywać to można kogoś do zjedzenia brukselki
to bez sensu, nie można nikogo zmusić do uczucia, którego nie ma, żadne przekonywanie tu nie pomoże, bo przyjaźń to nie miłość,

przyjaciel i partner w jednym - to ekonomiczne

to super sprawa, tylko że nie w tej kolejności, najpierw miłość, potem też i przyjaźń

[deth]

musi być bardzo brzydki, zeby nie zdołac przekonac bo w sumie jakby był ładny, to by nie był przyjacielem tylko tym drugim

[deth]

deth, może być piękny, ale jak nie ma chemii to cóż zrobić?

być z nim i chwalić się nim koleżankom, a w międzyczasie mieć oczy szeroko otwarte

[deth]

ładny jest, nic mu nie będzie

[deth]

jakby mnie która chciała wykorzystać, to nie jestem taki ostatni

[hannon]

oj deth, tu takie poważne tematy a ty taki mało poważny...

[maggie0278]

Ja toże nie wyobrażam sobie bycia z kimś, z kim nie mogłabym się zaprzyjażnić, być sobą- the natural-, zwierzać się.
Ale trzeba być czujnym i nie przesadzać z przyjażnią, nie popadać w nią bezgranicznie. Tak samo przecież w związku liczy się intymność, miłość fizyczna, wzajemna atrakcyjność.

U nas kryzys korzenie miał w chorobie Klaudii, tak mocno się zaangażowaliśmy w chorobę dziecka, że partnerstwo zeszło na dalszy plan.
Przestaliśmy być mężem i żoną, byliśmy tylko uciemiężonymi, zdruzgotanymi rodzicami, a relacja nabrała typowo przyjacielskiego charakteru - wpsieranie się w trudnych chwilach,pocieszanie, wymiana poglądów, ciągła pogoń w myśl hasła - "co jeszcze można w związku ze zdrowieniem zrobić?"Przeżywanie niepowodzeń...

Ale to już za nami, teraz dążymy do równowagi, jest czas dla dzieci, choroba jest ważna, ale staramy się mieć też czas dla siebie. Celebrujemy te chwile, gdy dzieci nie ma, jak się je uda "sprzedać" na weekend lub jedną nockę - szalejemy!! - Kino, impreza w klubie, wyjazd 100% spontan, domówka,zwiedzanie fajnych miejsc, na cokolwiek nam ochota przyjdzie. A hasło przewodnie brzmi : NIE ROZMAWIAMY O CHOROBACH! Znajomi już wiedzą, że w tym zarezerwowanym dla nas czasie, nie dowiedzą się co tam u Klaudii słychać

Czasami -nieukrywam-jest trudno (przeważnie mi) wyluzować się, zwłaszcza gdy Klaudii trzeba przygotować i podać wlew lub zaaplikować piankę, a ja tym obarczam moją mamę. Ale ona rozumie nas bez dwóch zdań, że musimy pobyć ze sobą i naładować akumulatory do kolejnych zmagań. A w tej pielęgniarsko=babcinej roli sprawdza się rewelacyjnie