zwiazek ze zdrowa osoba

[leila]

jak to jest u Was ja przyznam sie ze mam opory c o do zwiazku ze zdrowa osoba ,boje sie ze nie zaakceptuje .mysle zeby ukrywac to i jak najszybciej zdecydowac sie na samotne macierzynstwo

[Natalka]

Jestem w związku ze zdrową osobą, bałam się odrzucenia na początku choroby, ale mój Grzesiek w pełni akceptuje to, że jestem chora, mówi, że jemu to kompletnie nie robi różnicy.

mysle zeby ukrywac to i jak najszybciej zdecydowac sie na samotne macierzynstwo

no daj spokój dziewczyno.
ja nigdy nie zdecydowałabym się na taki krok z powodu choroby

[Shima]

mysle zeby ukrywac to i jak najszybciej zdecydowac sie na samotne macierzynstwo

To najbardziej niedorzeczne stwierdzenie jakie ostatnio usłyszałam/przeczytałam
Nie dość że jesteś chora i to już bedzie w pewnym stopniu ograniczeniem dla Twojego dziecka w przyszłości to jeszcze zamierzałabyś pozbawić go pełni szcześcia jakie daje kompletna rodzina, tak poprostu z premedytacją
Bardzo mi przykro ale muszę to powiedzieć...wydaje mi sie że to niesamowicie egoistyczne podejście.

ja przyznam sie ze mam opory c o do zwiazku ze zdrowa osoba ,boje sie ze nie zaakceptuje

Jeśli nie zaakceptuje to znaczy że nie jest to odpowiednia osoba i należy przepędzić ją na cztery wiatry.
Związek ze zdrową osoba jest potrzebny dla higieny psychicznej(to mój punkt widzenia, podkreślam i zaznaczam że nie neguję związków chory + chory) i można wspomnieć również o przyczynach ekonomicznych np. Ty nie bedziesz w stanie pracować bo rozłoży Cie zaostrzenie wtedy macie chociaż szanse na przeżycie.

[tom-as]

"na wszystko jest odpowiednia chwila" tak ktos kiedyś powiedział.. podobno to prawda, ale bardziej do meritum

a moze wez sie umow z kims... na poczatku powiedz mu tak ogolnie co Ci jest... jak odpowie [sexy voice mode: on] nie martw się mała... razem przez to przejdziemy [sexy voice mode: off] to będzie fajnie... a jak sie zmiesza i mu to pasic nei bedzie to go olej. przynajmniej ja sie takimi kryteriami kieruje

[madziula]

u mnie na szczescie sie to troche w inny sposob rozwiazalo, poniewaz to moja siostra powiedziala mojemu mezczyznie, ze jestem chora, reszte dowiedzial sie z intenetu i potem ode mnie. nie jestem zwolenniczka mowienia o chorobie na pierwszym spotkaniu, ale jesli czujemy, ze cos iskrzy i dana osoba jest nam bliska, to powinnismy powiedziec.

[tom-as]

Ej nie... na pierwszym spotkaniu mówić, że jest się chorym? Widać ja wyznaję inną szkołę na ten temat...

nie na pierwszym. na poczatku znajomosci, ale nei na pierwszym w ogole spotkaniu. generalnie zeby ni ebylo sytuacji ze ktos sie 'wkreca' i potem dostaje wiadro zimnej wody (albo nawet wiadrem) ze sie jest chorym. Choc to tak tylko ogolnie.. szczególy juz sa bardziej zawile. no... chyba teraz jasniej juz jest

[pola]

Związek powinien być na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie

[ESka]

A ja sobie do tej pory myślałam, że nie mam prawa nikomu życia niszczyć tzn. dalej tak myślę chociaż ostatnio już trochę mniej. Nie boję się, że ktoś nie zaakceptuje mojej choroby tylko tego że mogłabym kogoś skrzywdzić.

[tom-as]

Dlatego pisałam, że nie ma uniwersalnego czasu podawania takich informacji

otóż to.. ja tez pisałem dość 'ramowo' bo to zalezy od wielu rzeczy. No.. czyli mamy jakies wnioski.

[doelli]

Nie możesz tak myśleć...
Masz takie samo prawo do miłości, jak każdy zdrowy, nie możesz się izolować i tak niedorzecznie kombinować...
Kobieto, daj sobie szanse na stworzenie normalnej Rodziny i uwierz, że jeśli ktoś Cię pokocha, to nie będzie miało znaczenia, to że Ty chorujesz czy jesteś zdrowa, przecież nie kocha się ludzi za to, że są zdrowi, tylko za to, że są tacy , a nie inni, a choroba, no cóż może się przydarzyć nawet najzdrowszemu...

[montan]

Nauczona tym przykrym doswiadczeniem postanowilam sobie,ze moj przyszly mezczyzna musi mnie zaaakceptowac w calosci-takze z tym jelitowym pakietem specjalnym

Boski text
Ja najpier myśle aby mi się zdrówko ustabilizowało a potem może kogoś poszukam albo sam się znajdzie

[Deniro_RS]

Jak wybierac,to zloto,a nie tania podrobke...

Z wierzchu złoto w srodku rdza lepiej z miedzi bo wtedy d...pa spokojnie siedzi

uwazam,ze jesli ktos kocha naprawde to bez wzgledu na wszystko,bo czyz nie slubuje sie:"...w zdrowiu,szczesciu i chorobie..."? a jesli ktos kocha szczerze,to zaden colit czy inne "cuś" tego nie zniszcza.pozdrawiam i odwagi zycze.

O to własnie chodzi

Boski text
Ja najpier myśle aby mi się zdrówko ustabilizowało a potem może kogoś poszukam albo sam się znajdzie

dokładnie zycie jest zbyt piękne aby nim nie dzielić się z kimś wspolnie i cieszyć się z kazdego dnia jakim by ono nie było

[megi_25]

Mojego męża zdiagnozowano dwa i pół roku po ślubie.Oczywiście był to dla mnie okropny szok,byłam przerażona i momentami nadal jestem /taki mam charakter niestety,że wszystko przeżywam bardziej niż pewnie powinnam i strasznie panikuje/, strasznie się bałam jak to będzie. Nawet przez moment nie pomyślałam jednak,że mogłabym go zostawić.Najchętniej to wzięłabym tego Crohna na siebie,bo powiem szczerze,że ja bardziej denerwuje się jak coś mu dolega,jak coś go boli.

Jeśli ludzie się kochają to choroba nie jest przeszkodą.Jeśli ktoś zostawia nas w takim momencie to znaczy,że nie był nas wart i nie darzył nas prawdziwym uczuciem.Wierzę jednak,że każdy trafi na swoją połówkę i dlatego nie należy tracić czasu ani łez na kogoś kto w trudnych chwilach nas opuszcza.

Choroba może być właśnie takim testem dla związku.Jeśli ludzie się kochają to będą razem.

Jeśli mogę dodać tak od siebie to osoby chore muszą też zrozumieć te zdrowe. Nie należy wstydzić się tego,że gorzej się czujemy,że np. latami do ubikacji,że nas boli.Nie można w takich chwilach odpychać tej drugiej osoby,bo wtedy oboje cierpimy. Pozwalajmy sobie pomagać i być przy sobie.

[Alishia]

To przykre,że chcesz ukrywać coś,co jest częścią Ciebie i na zawsze tą częścią zostanie.Jesteś chyba już dojrzałą i dorosłą osobą...więc chyba wiesz jakie mogłyby być konsekwencje ukrywania choroby przed drugą połówką.A gdyby Ciebie ktoś tak oszukiwał?
Ja jestem powiedzmy po dwóch poważnych związkach(z czego z facetem z drugiego związku przyjaźnię się do dziś i nie zamierzam rezygnować) i nigdy nie ukrywałam przed nimi mojej choroby.Po co?Mam się bać nieakceptacji czy czego?
Jeśli ktoś miał by ze mną "zerwać"za to,że ze jestem chora to jeszcze bym mu podziękowała,że przynajmniej już wiem,że mam do czynienia z jakimś przygłupem.
I pamiętaj...ludzie nie z takimi chorobami znajdują drugie połówki,zakochują się i żyją szczęśliwie.
Wszystko zależy od nastawienia.I życzę Ci byś szybko zmieniła swoje podejście!

[psycholinka]

Ja mojemu obecnemu facetowi powiedziałam o chorobie po jakimś czasie, kiedy czułam, że to coś poważnego. Bardzo się przejął, pytał o wszystko, włącznie z tym czy nasze dzieci mogą to odziedziczyć... no cóż, mimo złych wieści wciąż ze mną jest, a kiedy ostatnio bardzo bałam się o swoje zdrowie to leżał ze mną na podłodze i pocieszał kiedy płakałam, z bólu i ze strachu.

Ale np. swojej szefowej od razu podczas pierwszej rozmowy powiedziałam co i jak, żeby nie było niedomówień... że jestem chora, mam czasami gorsze dni, biegam do kibelka, jem co godzinę-dwie... no i że czasami po prostu nie będę mogła przyjść do pracy kiedy będę się gorzej czuła. Zostałam zaakceptowana "w pakiecie" jak to ktoś wcześniej opisał. h