zwiazek ze zdrowa osoba

[Marta86]

Plan?Hmmm...Powiem tak:Zdarza mu się coś ogarnąć;)Z bałaganiarza chyba już się nie da nic zrobić;D

[marekzg]

Witam,

wątki na tym forum przeglądam od paru lat, jednak to jest mój pierwszy post.
Mianowicie zdiagnozowano u mnie w marcu 2009 CU, raczej ciężki przypadek bo cały czas na sterydach byłem a jak nie to zaostrzenie do 20 wypróżnień z krwią na dobę. Były 3 dawki leczenia biologicznego w 2012 ale bez efektów. W kwietniu 2014 byłem we Wrocławiu na oddziałe USK na badaniach i stwierdzili, że jest konieczne usunięcie jelita grubego ponieważ leki Asamax (3g/doba) i Aza (100mg/doba) nie dają efektów, poza tym biorę Azę powyżej 5 lat więc trzeba ją odstawić.
Moje dolegliwości to nieregularne wypróżnienia, seria kilku wypróżnień w ciągu godziny, niby rano ale czasami to się przeciąga na popołudnie albo wieczór.

Nigdy nie byłem jakimś podrywaczem, od początku choroby tj. od 2009 temat dziewczyn praktycznie nie istniał, z moją chorobą miałem wystarczająco problemów.

I teraz przechodzę do sedna sprawy-pytania.
Jednak ostatnio poznałem fajną dziewczynę-lekarkę dentystę, umówiliśmy się, było fajnie, ona mi się podoba. Do niczego nie doszło ale widać, że jest zainteresowana. Teraz w planach drugie spotkanie,
Kiedy jej powiedzieć o swojej chorobie? Na drugim spotkaniu? Wiadomo, że sie nie da ukryć, nawet jak by się dało to bez sensu, ja też nie chcę, żeby ona coś ukrywała. Nie chciałbym, żeby ona zerwała kontakt tylko i wyłącznie z powodu mojej choroby, jako, że z zawodu jest dentystą to nie nic nie da ogólne mówienie o CU bo na pewno wie co to za choroba. I w dłuższej perspektywie wszystko wyjdzie na jaw.
Także poradźcie kiedy i jak byście o swojej chorobie powiedzieli albo jak u was to było. I jak to druga strona przyjeła.

Dzięki za odpowiedzi, jak się odważę powiedzieć napiszę wam jak to u mnie wyglądało.
Marek

[obyty.z.cu]

http://crohn.home.pl/forum/viewtopic.php?t=6093

zwiazek ze zdrowa osoba

[cordo]

Ja zawsze mówiłem o chorobie gdy już byłem na etapie chodzenia, w sensie ze już byliśmy parą, nigdy wcześniej. Dwa razy miałem dziewczynę i dwa razy powiedziałem o chorobie dopiero w fazie związku. Pierwszy raz to było coś koło 2-3 miesięcy jak już chodziłem z dziewczyną, a ostatnio powiedziałem coś po miesiącu chodzenia. W obu przypadkach dziewczyny zareagowały normalnie "czy to coś groźnego" "opowiedz mi cos o niej" i takie tam. Zawsze kończyło się na "i tak Cię kocham".
Wszystko jakoś wychodziło samo. Jakoś związki nie rozsypały się przez chorobę tylko były inne przyczyny.

Myślę, że nie powinieneś mówić o chorobie na 2 spotkaniu od razu, skąd wiesz czy będziecie w ogóle chodzić? Nie za wcześnie tak mówić? Na razie skup się na budowaniu relacji, a o chorobie powiedz wtedy kiedy będziesz uważał to za stosowne

[Gosia22]

Moim zdaniem spokojnie i bez nerwów przede wszystkim

Powiesz jej na drugim, trzecim spotkaniu, jak będą sprzyjające okoliczności. Np. w trakcie randki możesz powiedzieć, że nie pijesz piwa, bo źle robi Ci na jelita, które masz chore. Ona zapyta co się dzieje, Ty odpowiesz i temat się swoim tempem potoczy.

Ja swojemu obecnemu już mężowi powiedziałam na trzecim czy czwartym spotkaniu. Miałam gorszy dzień, przyszłam na randkę z kwaśną miną, zapytam czemu taka smętna jestem, więc wypaliłam, że mam chore jelita, brzuch mnie boli i w ogóle mam tego po dziurki w nosie Tak zaczęła się rozmowa, a skoczyła na wspólnym śmianiu się i dowcipkowaniu z Crohn'a którego pieszczotliwie ochrzciliśmy Panem Marianem

Najlepiej moim zdaniem nie robić z tematu choroby jakiegoś mega wydarzenia, każdy przecież coś ma. Jak nie problemy ze zdrowiem to z czymś innym. Może ona też się z czymś zmaga i zastanawia się kiedy Ci o tym powiedzieć?
A jeśli Twoja choroba okaże się dla niej jakimś problemem nie do przejścia, to trudno, tak też może być - ludzie są różni. Skup się na tym co pozytywne, poznałeś kobietę, która Ci się podoba, a Ty podobasz się jej, super! A jeśli zwieje z powodu Twoich jelit, to znaczy, że to po prostu zła kobieta była...

[Moniaaa89]

Ja swojego narzeczonego wprowadzałam w temat mojej choroby stopniowo. A było to tak, że zanim jeszcze zostaliśmy parą, zaprosiłam go na wesele mojej kuzynki jako osobę towarzyszącą. I przed tym weselem wolałam go uprzedzić, że ja nie mogę pić alkoholu i też nie mogę jeść wszystkich potraw bo mi nie służą. Nie zagłębiałam się na początku co mi jest, a on nie dopytywał. Z czasem stopniowo go we wszystko wprowadzałam, nie wszystko od razu, bo ciągle nie byłam gotowa na tą rozmowę. On nigdy nie naciskał, tylko czekał aż sama mu wszystko na spokojnie opowiem. Aż w końcu nadszedł taki moment, że opowiedziałam mu całą historię mojej choroby od samego początku. Teraz jesteśmy już zaręczeni i moja choroba w niczym nam nie przeszkadza, pokochał mnie taką, jaką jestem

[marekzg]

Problem rozwiązany. Na 3 spotkaniu z dziewczyną (lekarzem dentystą a więc pojęcie o medycynie ma) ona poruszyła tematy zdrowia i oddawania krwi. Ja na to, że ja krwi oddawać nie mogę bo biorę leki i tak jakoś krótko o swojej chorobie powiedziałem. Dziewczyna widziała, że mi ciężko idzie mówić więc od razu odparła "nie chcesz, nie mów". Ja jednak trochę opowiedziałem o sobie, o pobycie w szpitalu itp. na co ona "każdy na coś choruje ale nie każdy jest zdiagnozowany". I w sumie temat na razie zamknięty, spotykamy się dalej, co się z tego rozwinie nie wiadomo, w każdym razie jak pisaliście na forum jak komuś zależy na drugiej osobie to choroba nie jest przeszkodą.
Także podsumowując moją krótką przygodę, głowa do góry, jak ta druga osoba jest w porządku to zrozumie, a jak nie to nie jest nas warta. W sumie to dobry test na początek znajomości, żeby później nie było rozczarowań niepotrzebnych.

pozdrawiam i życzę dla każdego chorego zrozumienia drugiej zdrowej osoby
Marek

[joko25]

No to powodzenia zycze:) fajnie!!!

[Anonymous_13ece955]

świetnie, wszystkiego co najlepsze