Moj chłopak i Crohn,czy może mi ktoś pomoc?myśle o rozstaniu

[alicja234]

Witajcie, jestem tu po raz pierwszy, mam straszny problem przede wszystkim psychiczny, prosze o obeiktywną opinie. Nie chce abyście odebrali to też negatywnie.
Mam 21 lat, mój chłopak 23. Chodzimy ze sobą już rok, w związku układa sie rewelacyjnie, naprawde chłopak jest w porzadku, zrobiłby dla mnie wszystko, w łożku również sie dobrze układa. 5 lat temu dowiedział sie ze ma Crohna, natomiast nie powiedział mi tego na początku znajomosc,i a dopiero po kilku miesiacach. Nigdy nie słyszalam o takiej chorobie, moja cała rodzina i ja jesteśmy zdrowi więc czlowiek rzadko myśli o takich rzeczach, gdyby On mi o tym nie powiedział nigdy bym nie zauważyla ze coś jest nie w porzadku. Od momentu wykrycia tej choroby jest w stanie remisji, je wszytko, nawet razem chodzilismy na pizze. Mowi że w trakcie tego badania widział jak wyglada jego jelito, było widać dwie takie malutkie plamki, lekarz powiedział że to jest nawet za małe żeby wyciąć, mieli problem z pobraniem wycinka. z tego co czytam w internecie są tu opisane naprawde "straszne" przypadki, mojemu chłopakowi nic sie nie dzieje. Słuchajcie czy to możliwe zeby jemu nie było już nic do końca życia? Ja jestem osobą strasznie wrażliwą, przejmuje sie wszystkim, jeśli moj chłopak trafiłby kiedyś do szpitala moge tego nie przeżyc, nie wiem jak mu pomoc wtedy. Myśle ze stac go na kogoś silnego psychicznie. Nie mam pojecia nawet jak rozpoczac ten temat, nie chce go zranić. ale nie wiem czy podołam temu w przyszosci. Przeciez to niemozliwe że on tak łagodnie przechodzi tą chorobe, z tego co czytałam nikt nie miał tak lekkiego przypadku. Czy to cisza przed burzą? Myślimy poważnie o tym związku ale ja sie po prostu boje.

Prosze o jakieś opinie, porady. nie wiem co mam ze sobą zrobić.

[Mala_Mi]

alicja234, po takim wpisie myślę, że najlepsze dla niego byłoby rozstanie z Tobą i znalezienie sobie kogoś, kto z nim będzie na dobre i na złe.

[alicja234]

Ale czy to możliwe że ma on takie łagodne objawy tego, proszę o jakieś informacje

[Mala_Mi]

Po pierwsze, jeśli to Crohn, to zmień opis na CD u partnera.
Po drugie - tak, jest możliwe że ma takie łagodne objawy. Niektórzy potrafią mieć jedno zaostrzenie przez całe życie a potem żadnych objawów. Inni nie mogą wyjść z zaostrzenia, które się ciągnie latami - wszystko jest kwestią indywidualną. Na forum raczej siedzą osoby, których przebieg choroby jest cięższy, natomiast Ci z lżejszym przebiegiem fajnie się mają i nie piszą o swojej chorobie, o której być może nie pamiętają.
A po trzecie, strasznie przykre jest to co piszesz, że w związku z chorobą chcesz zostawić swojego chłopaka. Nikt nigdy nie wie co go w życiu spotka, Ty również i to Ty możesz znaleźć się szybciej w szpitalu niż Twój chłopak, czego Ci oczywiście nie życzę. Ja np. jeszcze rok temu byłam zdrowa (chociaż tego to też nie wiem na 100%, pewnie coś się we mnie tliło). Rozumiem, że jeśli trafiłby do szpitala to "tego możesz nie przeżyć" natomiast jeśli się rozstaniecie to bez problemu to zniesiesz?
Wydaje mi się, że chcesz aby ktoś Ci napisał: "oj zaraz będzie mieć zaostrzenie, weź go zostaw, bo będzie ciężko", dlatego lepiej żebyś go zostawiła i żeby Twój Chłopak znalazł kogoś, kto go naprawdę pokocha i nie opuści. Ja zachorowałam będąc na początku związku z Moim Chłopakiem i pomimo 3 miesięcy w szpitalu, trzech operacji i innych "bonusów", Mój Chłopak mnie nie zostawił i mnie zawsze wspiera w trudnych chwilach. I Twojemu Chłopakowi również życzę tego, by znalazł takiego kogoś, a Ty sobie daruj i znajdź kogoś zdrowego, a jak zachoruje to uciekaj

[loczek]

chyba szukasz wymówki do rozstania, i tylko piszesz że jesteś taka wrażliwa.

A przecież do szpitala się nie idzie na wakacje, poleżeć, także ogarnij na necie takie przypadki jak: ropnie, przetoki, stomia, żywienie pozajelitowe bo nigdy nie wiadomo co się przydarzy w życiu.

[loczek]

przeciez ona doskonale o tym wie.czytaj ze zrozumieniem.

no właśnie czytam i mi wychodzi, że chłopak do szpitala na cokolwiek idzie, a ona od razu zawał serca

[Robertos]

z przeciwnościami losu sie walczy, a nie przed nimi ucieka, bo jak Cię dogonią to nie zaznasz spokoju...
najważniejsze że chłopak jest zdiagnozowany i pod opieką lekarza. Wie z czym ma do czynienia i odpowiednio szybko zareaguje na pierwsze objawy zaostrzenia a może nawet uniknie im.
Twoje obawy są zbyteczne, nie ma co się martwić na zapas!

ale skoro nie czujesz się na siłach na związek z możliwymi problemami to sobie odpuść...

[maggie0278]

Mala_Mi, masz rację w swej wypowiedzi.

alicja234, nie każdy ma silny konstrukt psychiczny by podołać najróżniejszym przeciwnościom losu ale można się tej siły troszeczkę wyuczyć, choćby miała ona być na początku mechanizmem obronnym.
Po za tym czy Ty jesteś wróżką ? Potrafisz tak dokładnie w 100% antycypować przyszłość, że chcesz zastosować formę ucieczkową zanim jeszcze cokolwiek się złego zaczęło dziać.

Ale jest jedna ważna rzecz w życiu, która dodaje siły, jest motorem napędzającym, który sprawia, że robimy rzeczy niemożliwe, dajemy sobie radę z różnym przeciwnościami losu. To MIŁOŚĆ.
ale Tobie teraz nie miłość w sercu, tylko strach....

Nie myśl póki co poważnie o żadnym związku bo wychodzi z Ciebie niedojrzałość .
A jakby jeszcze z tego związku dzieci miały być ? A wiesz , że dzieci chorują ? I nie mam tu na mysli CU ani CD od razu.
tak po prostu, zdarza się, że dzieci chorują....i jeszcze byś tego nie przeżyła, gdy szpital musiało dziecko zaliczyć....

[noodle]

alicja234, zadaj sobie pytanie, czy Ty na pewno chcesz z nim być. On ma crohna, ma zdiagnozowaną chorobę, z którą - lepiej czy gorzej - da się żyć. Pomyśl, co by było, gdybyś - odpukać - związała się z zupełnie zdrowym człowiekiem, a on nagle miałby wykrytą jakąś (równie) poważną chorobę albo nagle trafił do szpitala (z jakiegokolwiek powodu). Co wtedy? Rzuciłabyś go i uciekła, bo mogłabyś tego nie znieść? Uważam, że kiedy decydujemy się związać z kimkolwiek, robimy to na dobre i na złe. Jeśli nie jesteś w stanie tego zrobić, czyli być z kimś nie tylko w zdrowiu, ale i w chorobie, to może nie jesteś gotowa na poważną i dobrze zbudowaną relację? Nie jest sztuką być z kimś wtedy, jak wszystko jest kolorowe. Sztuką jest potrafić być z kimś mimo licznych przeciwności losu.

[alicja234]

Dziękuje za rady, może rzeczywiście niektórzy mają tutaj rację, wcześniej byłam w związku ale nigdy nie poznałam tak świetnego chłopaka jak mój obecny. Czy to chodzi o to że w życiu też idealnie być nie może? Rozumiem gdyby nam się źle układało ale jest rewelacyjnie i gdyby on mi o tej chorobie nie powiedział zapewne bym się nie dowiedziała, faktycznie jego przebieg jest dość delikatny, je wszystko od 5 lat i nic się nie dzieje, staram się robić tak aby najmniej się denerwował i stresowal. Zawsze kiedy się spotykamy staram się zrobić coś do jedzenia zgodnie z jego dieta mimo że raczej jej nie przestrzega. Co moge jeszcze zrobić dla niego?

[noodle]

Czy to chodzi o to że w życiu też idealnie być nie może?

Nie tylko nie może być idealnie, ale i nie jest.

[obyty.z.cu]

i gdyby on mi o tej chorobie nie powiedział zapewne bym się nie dowiedziała

widać wiele sobie obiecuje po tym związku, jesli powiedział o swojej chorobie.
No i był szczery,żeby kiedys nie usłyszał ,ze przed toba ukrywał tą chorobę
Choroba to nie wyrok,tylko dodatek do życia.
Bądz i ty szczera i porozmawiaj z nim o jego chorobie,o tym jak się stresujesz,
jak on widzi wasz związek itd.
Rozmowa to nic strasznego , tak się zachowują dorośli ludzie.

[ Dodano: 27-08-2013 ]

alicja234 napisał/a:
Czy to chodzi o to że w życiu też idealnie być nie może?

Nie tylko nie może być idealnie, ale i nie jest.
_________________

a tego nie rozumiem,pewnie dlatego że "idealnie" to pojęcie względne

[noodle]

alicja234 napisał/a:
Czy to chodzi o to że w życiu też idealnie być nie może?

Nie tylko nie może być idealnie, ale i nie jest.
_________________

a tego nie rozumiem,pewnie dlatego że "idealnie" to pojęcie względne

Wiesz, życie rzadko kiedy jest takie, jak byśmy chcieli. Nie znam osoby, która by miała życie usłane różami, bez żadnych kamieni na drodze...

[obyty.z.cu]

Nie znam osoby, która by miała życie usłane różami, bez żadnych kamieni na drodze...

ale to wcale nie znaczy że nie jest idealnie.
Dla jednych,pokonywanie tych kamieni,choćby wspólnie z drugą osoba, to własnie idealne życie .
Wiesz ,jedni idą na spacer, a inni biegną w maratonie
Może alicja234, własnie tego nie końca rozumie,albo szuka czegoś innego.

[noodle]

obyty.z.cu, to prawda. Masz rację, dla mnie moje życie - mimo licznych, naprawdę licznych przeciwności - jest najwspanialszym, jakie mogę mieć. Ale różnie ludzie odbierają słowo "idealne", a ja właśnie to tak prosto określiłam...