Pięknie rozpoczynam post, wiem...
Ale myślę sobie, że mam 27 lat... 1,5 roku przygotowywałam się do zajścia w ciąże. Ponad rok miałam remisję, wszystkie wyniki w styczniu tego roku były perfekcyjne i jak tylko lekarka "dała" mi zgodę na rozpoczęcie starań - pojawiło się zaostrzenie. Trwa trzy tygodnie. Nie chce przejść. Oczywiście w między czasie sprawdziłam, czy nie jestem już w ciąży. Nie jestem... Z jednej strony poczułam ulgę - bo nie muszę się martwić dodatkowo o uszkodzenia dziecka związane z braniem tych wszystkich leków, ale z drugiej strony - załamałam się.
O niczym tak nie marzę, jak o dziecku. Myślę sobie, że to zaostrzenie może wynikać z mojej mega ekscytacji, która pojawiła się, gdy usłyszałam, że już mogę się starać o maleństwo.
Moja rodzina mnie nie rozumie. Mówią, że jestem niepoważna, że najpierw muszę siebie wyleczyć, a potem dopiero myśleć o dziecku, a ja...? Ile jeszcze mam leczyć siebie? Jaką mam pewność, że zaostrzenie nie pojawi się właśnie wtedy, gdy dziecko będzie już poczęte??? Żadną. A przez te całą sytuację zaczynam się obwiniać, że jeżeli cokolwiek stanie się mojemu dziecku to będzie to przez mój egoizm. Przez to,że myślę tylko o zaspokojeniu własnych potrzeb. A ja nie pragnę niczego na świecie tak, jak tego dziecka.
Jak myślicie , kiedy będę mogła znowu zacząć starania o maluszka?
Boję się, że to nigdy nie przejdzie i moje życie zawsze już będzie takie cholernie jałowe
Twoja rodzina ma rację niestety, najpierw trzeba zaleczyć chorobę, dla dobra dziecka i Twojego.
ale kto wie, jak to może być, w końcu to są silne emocje, które jednak równowagę organizmu zaburzają.
Pewnie skonczy sie szpitalem, w domu nigdy nie moge sobie sama poradzic - mimo diety i naprawde przestrzeganego leczenia...
Brałam i Asamax, i Salofalk nie było lepiej, ale wiecie co... 
Dziękuję, że mi to napisałyście. Najpierw chciałam się spierać, bo taką mam głupią naturę, ale teraz sobie zrobiłam retrospekcję wydarzeń od początku mojej choroby do teraz... I myślę, że mi wmówiono, że się lepiej czuję po Pentasie. Może dlatego, że do mojej pierwszej pani gastro namiętnie przychodzi przedstawicielka Ferringa...? 
Chociaż w sumie leczyłam się już u 3 lekarzy i żaden nie zmienił mi Mesalazyny... 