Jak choroba najbliższych wpływa na psychikę. Lęk o ukochaną osobę. Porady i wsparcie.

[Noelia]

Choroba męża,która trwa od 16 lat i szczęśliwie przebiega bardzo łagodnie, mocno poturbowała mnie psychicznie.

Oj, aż za dobrze to rozumiem, choroba mojego męża też bardzo mocno wpłynęła na moją psychikę - lęki, bezsenność i takie tam atrakcje...

Pozdrawiam i życzę jak najdłuższej remisji

[megi_25]

Dziękuję Noelia,

Oj tak. Niestety choroba spowodowała całkowity rozpad mojej psychiki.
Minęło 16 lat i powoli wstaje z kolan, niestety nie jest to łatwe, ale trzeba żyć dalej.
Jestem osobą słabą psychicznie, więc choroba trafiła na dobry grunt, by dać mi w kość.
Pozdrawiam
Magda

[Noelia]

Dziękuję Noelia,

Oj tak. Niestety choroba spowodowała całkowity rozpad mojej psychiki.
Minęło 16 lat i powoli wstaje z kolan, niestety nie jest to łatwe, ale trzeba żyć dalej.

Mój choruje znacznie krócej, dopiero półtora roku, ale przez ten czas leżał już 5 razy w szpitalu, w tym 2 razy po kilka tygodni.
Parę chwil człowiek się cieszy błogim spokojem, a tu nagle choroba uderza z zupełnie innej strony, niczego nie da się przewidzieć

Trzymaj się

[megi_25]

Oj w ogóle nawet sobie nie wyobrażam siebie w takiej sytuacji.
U nas choroba trwa wiele lat, ale tak naprawdę nie jestem w stanie wymienić sytuacji, gdy miała wpływ na życie męża, jedynie na mój stan psychiczny.
Pozdrawiam

[Noelia]

To oby nadal było u Was tak łagodnie i spokojnie!
Tylko pilnujcie badań kontrolnych itp., bo NZJ to jednak potrafią być podstępne

[Noelia]

Posty przeniosłam z tematu Entocort 3 mg - mam nadmiar

Tym samym zakładam nowy wątek dla żon, mężów oraz partnerów osób chorych.

Doskonale wiemy, jak choroba Ukochanego/Ukochanej rujnuje psychikę.
Jak trudno patrzeć na cierpienie i ból tej najbliższej na świecie osoby.
Jak ciężko znieść bezradność, bezsilność, gdy nie możemy jej w żaden sposób pomóc czy ulżyć.

Tutaj można się wygadać, wyżalić, a także poprosić o radę, podpowiedź i wsparcie

[BlackRose]

Trzymajcie się dziewczyny , będzie dobrze, przytulam

[S_Gosia]

Tym samym zakładam nowy wątek dla żon, mężów oraz partnerów osób chorych.

A dlaczego tylko dla tych osób nie może tu pisać mama chorego dziecka

Tutaj można się wygadać, wyżalić, a także poprosić o radę, podpowiedź i wsparcie

Tego mi też często potrzeba, ale skoro nie dla mnie to miejsce, to tylko poczytam

[Baby]

Proponuje zmienić temat na jak choroba bliskiej osoby wpływa na psychikę. Lęk o ukochaną osobę. Porady i wsparcie. Im więcej osób będzie uczestniczyło w dyskusji tym lepiej. Może uda nam się wzajemnie sobie pomóc

[S_Gosia]

Noelia.... od razu mi lepiej

[Noelia]

Noelia.... od razu mi lepiej

To Baby napisała, a nie ja
Ale to nie ma znaczenia, bo miałam bardzo podobny plan

[S_Gosia]

Baby, przepraszam.... w takim razie to też dla Ciebie moje słowa

[Baby]

Mamy wreszcie miejsce w którym nasi najbliżsi mogą porozmawiać

[Noelia]

Tym samym zakładam nowy wątek dla żon, mężów oraz partnerów osób chorych.

A dlaczego tylko dla tych osób nie może tu pisać mama chorego dziecka

Tutaj można się wygadać, wyżalić, a także poprosić o radę, podpowiedź i wsparcie

Tego mi też często potrzeba, ale skoro nie dla mnie to miejsce, to tylko poczytam

Proponuje zmienić temat na jak choroba bliskiej osoby wpływa na psychikę. Lęk o ukochaną osobę. Porady i wsparcie. Im więcej osób będzie uczestniczyło w dyskusji tym lepiej. Może uda nam się wzajemnie sobie pomóc

Zmieniłam tytuł na "Jak choroba najbliższych wpływa na psychikę"
Zarówno partnerzy, jak i i rodzice osób chorych mają koniec końców bardzo podobne problemy - lęk o najbliższych; strach przed ich kolejnym pobytem w szpitalu; niepewność, jak najlepiej im pomóc; dylemat, jak z nimi rozmawiać na temat choroby, objawów itp.; stres; bezsilność; nieprzespane noce.
Mamy też istotną "cechę wspólną" - podchodzimy do tego wszystkiego z perspektywy osób zdrowych - nie mamy objawów choroby, nie musimy brać leków ani przechodzić nieprzyjemnych badań itp.

Rodziców jest chyba więcej, bo dzieci raczej nie piszą same o sobie.
Jest tutaj Forum Junior dla osób poniżej 18 r.ż. (jest widoczne tylko dla dzieci/młodzieży oraz Obsługi Forum), kiedyś było popularne (dużo tematów i postów), ale ostatni wpis jest z 2015.
Nie wiem, czy są jakieś grupy na FB, gdzie piszą dzieci/młodzież chora na NZJ.
Jeśli w rodzinie choruje dziecko, to w necie z reguły wypowiadają się rodzice.

Partnerów osób chorych jest zdecydowanie mniej.
Kilka dziewczyn, których mężowie chorują na NZJ, pisało do mnie maile poprzez Forum.
Tak ogólnie to na konkretne pytania dot. męża leków, badań, diety czy siłowni zawsze odpowiadam od razu, ale temat psychiki jest dla mnie nie do ogarnięcia, sama wielu spraw nie rozumiem.
Byłam niedawno na mojej drugiej wizycie u psychologa (kiedyś - w związku z moją bezsennością i lękami spowodowanymi męża chorobą - poprosiłam o skierowanie lekarkę rodzinną i stwierdziłam, że spróbuję, bo nie ma nic do stracenia).
Chciałam, by pomogła mi zrozumieć niektóre zachowania męża w chorobie, miałam "do omówienia" konkretne sytuacje, ale niestety pani psycholog koniecznie chciała przeprowadzić wizytę "po swojemu", czyli wypytując mnie o wszystko (niemalże jak wywiad środowiskowy ) i ogólnie skupiając się tylko na mnie.
A mnie chodziło przede wszystkim o męża, żeby mi wyjaśniła kilka jego reakcji i poradziła, jak mam z nim rozmawiać.
Niestety na razie, czyli na tych 2 wizytach, się nie udało.

Może kiedyś założę temat dla partnerów osób chorych, ale to bardziej pod kątem wpływu choroby na relacje.

Ten wątek jest dla wszystkich najbliższych, którzy potrzebują wsparcia, porad, podpowiedzi; którzy zwyczajnie potrzebują się czasem wygadać i wyżalić

[Karaoke]

... podchodzimy do tego wszystkiego z perspektywy osób zdrowych - nie mamy objawów choroby, nie musimy brać leków...

Z perspektywy osób zdrowych Rozumiem, że chodzi o NZJ, gdyż wielu z nas na skutek powiedzmy długoletniego osłabienia /i nie tylko/ ma wielorakie dolegliwości innych narządów, a i leków zapewne niejednokrotnie więcej spożywa