CU Bartka i wątpliwości mamy

[mama Magdalena]

Kochani rodzice...
Usiądźcie na chwile i zastanówcie się z czego może wynikać choroba Waszego dziecka. Czy nie bral wcześniej antybiotyków? Sprawdźcie poziom witaminy D we krwi dziecka.
Zróbcie badanie flory jelitowej ze stolca dziecka. Zajmuje się tym instytut mikroekologi. Czytałem w internecie opisy kilku osób które uzdrowiły się witaminami. Moje Colitis tez się uspokoiło po końskich dawkach witamin.
Podstawa to podbić poziom witaminy D3
Następnie witamina C
Witaminy z grupy B
Probiotyki z górnej półki.
Sam pracuje na codzień w szpitalu. Jestem medykiem z wykształcenia i zrozumcie jedno... całe to leczenie farmakologiczne nie może być za dobre bo byłoby to wielu osobom nie na rękę. Nie zachęcam tym samym odstawiać leków, ale zacznijcie suplementowac witaminy. Otwórzcie umysły.
Zapraszam na moja stronę
http://pokonajcolitis.blogspot.com/?m=1

Witaj,

Hmm...zastanawiałam się wielokrotnie z czego może wynikać choroba mojego dziecka, ale po "przerzuceniu" forum, poczytaniu publikacji tu i ówdzie nasuwają mi się dwie myśli.
Po pierwsze pojęcia nie mam skąd choroba u mojego dziecka, czy u wszystkich innych dzieci i dorosłych, bo nie ma jednoznacznej przyczyny i takie są fakty. Jest jedynie coś w tym, że "te choroby" lubią wrażliwych i ambitnych (to już tylko i wyłącznie moja opinia). Po drugie pamiętam, że jedną z pierwszych rzeczy, o których powiedziałam synowi próbując "oswoić" go z chorobą to mądre zdanie, które przeczytałam wydaje mi się, w którymś z poradników J-elity, mianowicie, żeby nigdy nie myślał, że zjadł coś (w domyśle szkodliwego) i dlatego zachorował.

Antybiotyki? Mój syn był zdrowy jak koń. Jedno przeziębienie w ciągu roku, czasem jakaś jelitówka albo katar. Nie pamiętam czasów przed chorobą, kiedy brał antybiotyki.

Wiem jedno...gdyby istniał lek...cokolwiek, co pozwala wyzdrowieć - miałabym zdrowe dziecko i pewnie to forum nie miałoby racji bytu.


Pozdrawiam,

Magdalena

[Noelia]

Posty na temat "bloga" Ben25 przeniosłam do działu Blog/Vlog: Jak osiągnąłem wymarzony stan
Tam można kontynuować tę dyskusję.
Tutaj jest wątek Bartka i jego mamy Magdaleny

[S_Gosia]

Magda....
Zgadzam się w 100% z tym co piszesz....
Mój Krzyś prawie noe chorował, do tego stopnia że do diagnozy CU nie potrafił łykać tabletek, czyli do 12 lat.
Nie umiał, ale też nie było takiej potrzeby, bo chorował , tzn. nie chorował...

A jak już zachorował, to z przytupem, bo od początku nie możemy osiągnąć remisji, poza chwilam, gdy brał sterydy.
O diecie nie będę pisała, może kiedyś jako dorosły facet zacznie coś kombinować, na razie ta strefa, jest dla niego nieosiągalna. Tzn. je zdrowo, ale zgodnie z tym co piszą w poradniku, ale i tak nie wszystko przejdzie... to temat zamknięty u nas na razie.
Także, super, że komuś coś pomogło...
Ale nie mogę zgodzić się z tym, że lekarze i koncerny farmaceutyczne nie chcą nas wyleczyć, a i takie teorie słyszę.

Magda, dziękujemy bardzo, jesteśmy na wakacjach, bujamy się z krwią i choć samopoczucie Krzysia ok, to jednak szkoda...

[Noelia]

Wtedy znika też ten efekt natychmiastowego parcia.

U męża też tak to działa, to jest taki dodatkowy plus tego Lidoposterinu.

Przy wlewkach zaś , trzeba pamiętać o odpowiedniej temp. ok. 38 C, wtedy jelito je "przyjmuje".Za zimne od razu jest reakcja wydalenia.

Zgadza się, mąż podgrzewa wlewki pod strumieniem gorącej wody z kranu albo zanurza w miseczce z ciepłą wodą, czyli w takiej "kąpieli wodnej".
Oczywiście nie we wrzątku, bo zbyt wysoka temp. mogłaby mieć wpływ na substancję czynną.

Nad tym też popracujemy po powrocie. Nie miałam pojęcia, że można użyć znieczulającej maści. My zawsze mamy pod ręką oliwkę dziecięcą.

Oliwka to chyba sama z siebie może działać trochę przeczyszczająco.
To jest nawet jedna ze starodawnych metod na zaparcia u dzieci - nigdy nie stosowałam, ale czytałam kiedyś przy jakiejś okazji.
Lidoposterin bardzo skutecznie znieczula, przydaje się przy czopkach i wlewkach, łagodzi też ból i podrażnienia np. podczas uporczywych biegunek czy czyszczenia przed kolonoskopią.
Lekarze używają tej maści do badań, np. per rectum czy rektoskopii - właśnie stąd się mąż o niej dowiedział.
Niestety jest na receptę, chociaż mężowi nie raz udało się kupić bez, ale to w prywatnych aptekach (nie w tych sieciowych a'la DOZ czy SuperPharm) i nie dawali wtedy paragonu - wiadomo
Ale receptę to bez problemu wypisze każdy lekarz, np. pediatra czy rodzinny.

Kolonie są super ja na pierwszych byłam w wieku 6 lat jakoś, nad morzem właśnie. Może 7 lat. W każdym razie te pierwsze kolonie dla najmłodszych - nie wiem od jakiego wieku teraz można malucha puścić na kolonie.

Są takie kolonie "dla maluchów" - od 5 r.ż. już.

Mój młody właśnie wrócił z kolonii, o które tak drżałam. Wrócił i przeżył. Mało tego wydaje mi się, że zmężniał (takie słowo z lamusa )

Kolonie to rewelacyjny wynalazek, dzieci się bawią + przy okazji uczą samodzielności i zaradności, mają przedsmak dorosłego życia i dzięki temu właśnie mężnieją, jak to określiłaś (wg mnie to słowo pasuje tutaj idealnie i wcale nie jest z lamusa ), a rodzice mają wreszcie więcej czasu tylko dla siebie - jak w tej piosence Kultu "Wyjechali na wakacje wszyscy nasi podopieczni. Gdy nie ma w domu dzieci, to jesteśmy niegrzeczni" hah
Nasza marzy o "magicznych koloniach z Harrym Potterem" w Zamku Czocha (zwłaszcza o "nocnym zwiedzaniu zamku", bo m.in. to jest w programie) - niestety są od 7 r.ż., więc pojedzie dopiero za 2 lata, ale już odlicza dni
Syn sąsiadki wrócił niedawno z obozu językowego w Londynie "Śladami Harry'ego Pottera", oczywiście zachwycony, od tygodnia mówi tylko o tym, więc młoda chce jechać "już, natychmiast!", ale to z kolei dopiero od 12 r.ż.
Teraz jest tyle różnych ciekawych ofert, że nie wiadomo, co wybrać.
Kolonie językowe, artystyczne, fotograficzne, gitarowe, sportowe, taneczne, militarne, "kolonie dla miłośników zwierząt", "kolonie bez smartfonów" i inne cuda.
Naszą na pewno wyślemy na kolonie survivalowe, uczą tam np. "jak rozpalić ognisko bez zapałek w czasie deszczu" i innych takich atrakcji, młoda chce być podróżniczką (aktualnie, bo to się pewnie zmieni ze 100 razy jeszcze), to może jej się przydadzą w życiu takie umiejętności

Do 7 klasy poszedł normalnie...

Nie mogę się przyzwyczaić do tej reformy, u mnie była to I gimnazjum.

W szkole nauczyciele wiedzą o chorobie i nie było problemów z wyjściem na lekcji do wc.

Na szczęście niedługo LO, już nie będzie trzeba pytać w czasie lekcji o pozwolenie na WC - przynajmniej u nas tak było i mam nadzieję, że tak jest wszędzie.

Teraz jedziemy nad morze i choć nie jest super, bo pojawia się krew ( Noelia i Obyty wiedzą ), to on tak mega cieszy się na ten wyjazd, że zamykam oczy i tej krwi nie widzę.

Trzymamy mocno kciuki, zresztą wiesz o tym
Będzie dobrze, młody wróci szczęśliwy i zdrowszy, o krok dalej ku pełnej remisji!

Czasem to ja mam ciągle włączoną opcję paniki i ja mam chyba większy problem z zaakceptowaniem choroby.

Bo tak to chyba jest...
Wiesz, że u nas wygląda to całkiem podobnie.
Chory mąż radzi sobie psychicznie o wiele lepiej niż ja.
On to w zasadzie nie ma żadnych problemów w tej kwestii, żadnych chwil załamania ani lęków, tylko ja tak to przeżywam i się stresuję.
On śpi spokojnie do rana, a u mnie albo koszmary, albo bezsenność.
Przed każdym naszym wyjazdem też się zamartwiałam, wtedy mąż mnie uspokajał i zapewniał, że ze wszystkim sobie poradzi i "żebym już nie przesadzała".
Jak idzie na jakieś badania kontrolne, to ja cała w nerwach, spać nie mogę itp., więc to on mnie pociesza, że "wszystko będzie dobrze", a przecież powinno być na odwrót, to ja go powinnam wspierać, bo to on jest chory.
Czasem mam wręcz wyrzuty sumienia, że taka jestem, bo to takie anty-wsparcie dla niego.
Ech
Jakoś nie potrafię tak do końca wyluzować, wkurzające to dla obu stron, ale...cóż.

Antybiotyki? Mój syn był zdrowy jak koń. Jedno przeziębienie w ciągu roku, czasem jakaś jelitówka albo katar. Nie pamiętam czasów przed chorobą, kiedy brał antybiotyki.

Mąż też nigdy nie brał antybiotyków, nie było potrzeby, w dzieciństwie prawie w ogóle nie chorował.
Ma mega odporność, przeziębiony to był chyba z 5 razy w życiu i oczywiście antybiotyków też wówczas nie stosował, co najwyżej Groprinosin (ale to nie antybiotyk, tylko lek przeciwwirusowy).
Psychicznie też jest odporny, ma twardy charakter, od zawsze bardzo dobrze sobie radził ze stresem czy w różnych krytycznych sytuacjach.
Nie wiem, skąd ta choroba...

Jest jedynie coś w tym, że "te choroby" lubią wrażliwych i ambitnych (to już tylko i wyłącznie moja opinia).

No z tą ambicją to się akurat zgadza, u niego jest przesadna chyba w każdej dziedzinie życia, czy to praca, czy sport.
Ale nic innego nie pasuje do układanki "dlaczego zachorował", w jego rodzinie wszyscy 100% zdrowi, po prostu nie mamy pojęcia, skąd u niego to CU.

O diecie nie będę pisała, może kiedyś jako dorosły facet zacznie coś kombinować, na razie ta strefa, jest dla niego nieosiągalna. Tzn. je zdrowo, ale zgodnie z tym co piszą w poradniku, ale i tak nie wszystko przejdzie... to temat zamknięty u nas na razie.

Ja się staram młodą jakoś podejść podstępem, żeby się do czegoś przekonała
Np. kiedyś nie znosiła awokado, buntowała się, ale jak jej 3 razy obiecałam, że jeśli będzie jadła codziennie chociaż kawałek, to będzie miała najładniejsze i najdłuższe włosy w przedszkolu, to w końcu sama się zaczęła domagać
A awokado faktycznie super działa na włosy, odżywia je od środka, więc nie kłamałam z tą obietnicą.
Podobnie było np. z łososiem, szpinakiem, zielonymi koktajlami czy napojem z kurkumy.

a w piątek wizyta kontrolna w poradni gastro i badania (opcja panika się włącza)

To trzymamy kciuki, daj znać po wizycie w poradni, jak wyniki badań i czy zmienili coś w leczeniu.

[mama Magdalena]

Hej Noelio i poprzez Ciebie na szybko witam wszystkich:)

To trzymamy kciuki, daj znać po wizycie w poradni, jak wyniki badań i czy zmienili coś w leczeniu.

Wyniki badań były dobre, a za parę dni...rozpacz i mogiła...

To znów dłuższa historia, a mam tylko chwilę. (większość czasu spędzam z synem w szpitalu, dojazd w obie strony zajmuje mi około 3 godzin a równocześnie próbuję pracować).
Nie - nie przepadłam to raz.
Pamiętam i myślę o Was to dwa.
Trzy - choroba syna szaleje, ciągle jesteśmy w szpitalu.
Bóle w lewym podżebrzu, bóle w klatce, zapalenie trzustki, ostry rzut choroby.
Czy jakoś się to dla Was łączy?

Pozdrawiam i mam nadzieję do dłuższego "usłyszenia"


Magda

[Noelia]

choroba syna szaleje, ciągle jesteśmy w szpitalu.

Bardzo mi przykro, że choroba tak się zaostrzyła
Oby jak najszybciej była poprawa!
Trzymam za Was mocno kciuki!

Bóle w lewym podżebrzu

Męża również często bolało w lewym podżebrzu - tak promieniował u niego ból z dolnej (czyli lewej) połowy jelita grubego (tam miał najbardziej nasilone zmiany zapalne, co jest zresztą typowe dla CU), a także z lewej nerki (ma kamicę szczawianową - powikłanie pozajelitowe CU).
Bóle w tej okolicy mogą pochodzić też od trzustki i od żołądka.

zapalenie trzustki

Jedną z przyczyn mogą być leki (polekowe zapalenie trzustki).

[mama Magdalena]

Cześć Kochani,

jestem na chwilę i chcę Wam powiedzieć, że poniewiera nas ta choroba okrutnie (ciągłe pobyty w szpitalu, dodatkowe powikłania).
Nawet przez myśl mi nie przeszło, że tak to się potoczy.
Ale do rzeczy.
Po kolejnym zaostrzeniu jesteśmy już po drugiej dawce biologii (Inflectra - kolejna 22 listopad w planach). Schodzimy ze sterydów, Bartuś znów krwawi, najpierw niewiele, od dwóch dni mam wrażenie, że to krew, krew i końca nie widać...dodatkowo boli go trzustka (amylaza ciągle podwyższona, o lipazie nie wspomnę), pobolewają plecy, kilka dni zatoki (pewnie efekty uboczne), dziś dodatkowo wymiotował, co jeszcze się nie zdarzyło w trakcie trwania choroby. Od wczoraj bardzo często załatwia się i ciągle odczuwa ból brzucha. Armagedon.
Chciałam zapytać o Wasze doświadczenia, mając oczywiście na uwadze to, że każdy choruje inaczej.
Czy ktoś wie, jak długo można czekać na efekty leczenia biologicznego? Wielokrotnie czytałam, że czasem po pierwszej dawce jest poprawa, ale równocześnie wiem, że jeśli trzecia dawka nie przyniesie poprawy, leczenie nie jest kontynuowane. I co, jeśli nie daj Boże tak się stanie?
Czy dodatkowe infekcje mogą nasilać biegunki i krwawienia?
Syn ciągle czeka na remisję, a ja dochodzę do strasznego wniosku, że jedyna remisja jaką mieliśmy od kwietnia to brak krwi przy wysokich dawkach sterydów, a biegunki towarzyszą nam nieustannie.
Pewnie to kwestia dnia lub dwóch, że pojedziemy na SOR.

I nie wiem, jak tu optymistycznie zakończyć, poza pozdrowieniami

Magda

[Noelia]

wiem, że jeśli trzecia dawka nie przyniesie poprawy, leczenie nie jest kontynuowane. I co, jeśli nie daj Boże tak się stanie?

Powinni wówczas zmienić lek biologiczny, np. na Entyvio albo na Humirę.
Często jest tak, że komuś nie pomaga Inflectra, więc zmieniają biologię na Humirę i dopiero wtedy jest poprawa.
Idealnym rozwiązaniem w CU jest Entyvio, czyli wedolizumab, który działa przede wszystkim w jelicie grubym, a nie w całym organizmie - więc ma znacznie wyższy profil bezpieczeństwa i o wiele mniej skutków ubocznych niż biologia ogólnoustrojowa (jak infliksimab czy adalimumab).

Czy dodatkowe infekcje mogą nasilać biegunki i krwawienia?

Niestety tak.
Wszelkie infekcje (np. wirusowe - jak przeziębienie czy grypa) mogą stymulować reakcje zapalne w jelicie i zaostrzyć chorobę.

Bartuś znów krwawi, najpierw niewiele, od dwóch dni mam wrażenie, że to krew, krew i końca nie widać

Jeśli chodzi o krwawienia, to w CU bardzo skuteczne bywają wlewki sterydowe (oczywiście jako dodatek do reszty leczenia, a nie zamiast tabletek), np. z hydrokortyzonem (recepturowe albo z Corhydronu) albo z budezonidem (pianka Budenofalk Rectal Foam).
Dodatkowo mogą być wlewki z mesalazyną, np. mój mąż stosuje Salofalk.

ciągle odczuwa ból brzucha. Armagedon.

Może pomogłyby jakieś leki rozkurczowe, np. No-Spa, Buscopan, Scopolan, Spasmolina, Duspatalin itp.
Są bezpieczne w NZJ.

ciągłe pobyty w szpitalu, dodatkowe powikłania

Też to znam i to aż za dobrze - mąż ma problemy z nerkami z powodu CU i te powikłania dają nam ostatnio bardziej w kość niż sama choroba jelit

Trzymam kciuki, żeby Inflectra jak najszybciej Wam pomogła!
Kiedyś w końcu musi być dobrze.
Pozdrawiam

Połączyłam wątki, żeby była ciągłość tematu.

[S_Gosia]

Schodzimy ze sterydów, Bartuś znów krwawi, najpierw niewiele, od dwóch dni mam wrażenie, że to krew, krew i końca nie widać...

no i skąd ja to znam
u nas też jest wciąż krew. Ostatnio jakby troszkę mniej, ale przez cały wrzesień stosowaliśmy wlewki z corhydronu - te o których pisała Noelia. One działały super.
W październiku przeszliśmy na wlewki z salofalku - ale one już nie działają u nas tak fajnie, krew się zaczęła pojawiać. A gdy było jej więcej, to od razu corhydron i było kilka dni spokoju.

Czy dodatkowe infekcje mogą nasilać biegunki i krwawienia?

tak, niestety mogą

Syn ciągle czeka na remisję, a ja dochodzę do strasznego wniosku, że jedyna remisja jaką mieliśmy od kwietnia to brak krwi przy wysokich dawkach sterydów, a biegunki towarzyszą nam nieustannie.

Magda, no jakbym to ja pisała....
Listopad - czyli mijają 2 lata od pierwszych objawów - i remisji brak.
Raz lepiej, raz gorzej ale...

Trzymam kciuki, żeby Inflectra jak najszybciej Wam pomogła!
Kiedyś w końcu musi być dobrze.

No właśnie i tego się trzymam i też czekam na to kiedyś

Trzymajcie się

[Noelia]

Ostatnio jakby troszkę mniej, ale przez cały wrzesień stosowaliśmy wlewki z corhydronu - te o których pisała Noelia. One działały super.

Tutaj dodam jeszcze (tak ogólnie, bo akurat Gosia o tym wie ), że jest spora różnica w cenie (ponad 200 zł) między wlewkami recepturowymi a tymi z Corhydronu.
Te recepturowe (czyli wykonywane w aptece z hydrokortyzonu w proszku, na podstawie przepisu na recepcie) są na ryczałt (R), czyli takie groszowe sprawy.
Natomiast Corhydron (sprzedawany jako proszek do robienia kroplówek dożylnych) jest pełnopłatny - i niestety drogi.
Czytałam opinie, że wlewki z Corhydronu są bardziej skuteczne.
Mąż stosował zarówno takie, jak i takie - i w sumie to nie odczuwał jakiejś większej różnicy w działaniu.

[mama Magdalena]

Cześć Noelio,

dzięki za wiadomości.

Z tego co wiem w Katowicach (GCZD) poza Inflectrą podają również Humirę , natomiast co do Entyvio nie mam pojęcia, choć pewnie jest to zależne od kontraktów, jakie podpisane mają szpitale.

Podczas poprzedniego pobytu w szpitalu w październiku Bartuś dostawał wlewki z hydrokortyzonu, ale szału nie było.
Czasem się w "rozpaczy" zastanawiam, czy w ogóle cokolwiek zadziała na to moje oporne na leczenie dziecię.

Od wtorku leżymy z zaostrzeniem trzustki i oczywiście krwawiącym jelitem. Póki co procedura standardowa - dieta zero, metronidazol i nawadnianie.

Czekam na poprawę.

Pozdrawiam:)

Magda

[mama Magdalena]

Kiedyś w końcu musi być dobrze.

No właśnie i tego się trzymam i też czekam na to kiedyś

Trzymajcie się

Cześć S_Gosiu!

Pewnie nieudolnie zacytuję całość, gubię się w tych znaczkach.

Dzięki za odpowiedź.
Zdaje się, że mamy trochę cech wspólnych, jeśli chodzi o chorobę naszych dzieci.

Widzę, że Twój syn bierze Imuran. U nas niestety ze względu na chorą trzustkę ta opcja odpadła.
Muszę dopytać jeszcze lekarzy o te wlewki, skoro obie z Noelią je zachwalacie. Te z hydrokortyzonem, które dostawał Bartek nie przyniosły efektów.

Powiedz mi, czy Twój syn jest ciągle na diecie?

Wspominałaś kiedyś, że do szkoły chodzi normalnie. Mój był raptem 7 dni w tym roku, a tok indywidualny jeszcze nie przyznany. Długo to trwa, ale w życiu nie spodziewałam się, że choroba małego tak źle się potoczy.

Pozdrawiam serdecznie i życzę Wam tego, o czym tak bardzo obie marzymy!

Magda

[Noelia]

Cześć Noelio,

dzięki za wiadomości.

Z tego co wiem w Katowicach (GCZD) poza Inflectrą podają również Humirę , natomiast co do Entyvio nie mam pojęcia, choć pewnie jest to zależne od kontraktów, jakie podpisane mają szpitale.

Entyvio jest refundowany dopiero od maja tego roku, wcześniej był dostępny tylko w programach badań klinicznych.
Tutaj info na stronie J-elity:
WEDOLIZUMAB REFUNDOWANY DLA PACJENTÓW Z WZJG. INFORMACJE W SPRAWIE CZASU TRWANIA TERAPII

Muszę dopytać jeszcze lekarzy o te wlewki, skoro obie z Noelią je zachwalacie. Te z hydrokortyzonem, które dostawał Bartek nie przyniosły efektów.

W przypadku wlewek z hydrokortyzonem dużo zależy od dawki substancji czynnej (może u Was była zbyt mała) oraz od sposobu podania wlewki (najlepiej podać jak najgłębiej się da - cienkim cewnikiem albo kanką posmarowaną maścią znieczulającą np. z lidokainą - wtedy wlewka ma szansę złagodzić stan zapalny aż do zagięcia śledzionowego, czyli do końca zstępnicy).
Jest też pianka Budenofalk Rectal Foam, ale niestety nie jest refundowana, jest bardzo droga.
Mąż jeszcze nie testował, ale być może będzie to rozważane przy następnym zaostrzeniu.
Poza tym są wlewki z mesalazyną (czyli 5-ASA), np. Salofalk czy Pentasa, ale one są oczywiście słabsze w działaniu niż te sterydowe.

[S_Gosia]

Powiedz mi, czy Twój syn jest ciągle na diecie?

Magda.... dieta to dla mnie trudny temat.
Bo jak czytam na grupie fb jakie diety trzymają inni, jakie diety mają dzieci, to popadam w czarną rozpacz...
Bo u nas żadna dieta nie przejdzie. Krzycho nie będzie jadł żadnych potraw z diet....

Nie je smażonego, fast food-ów, chipsów, jedzenia śmieciowego....
Ale białe pieczywo- bułki, żółty ser to u nas są na porządku dziennym. Tzw. must have.
Poza tym nie je żadnych warzyw, bo nie lubi, mięsa nie, bo jest niedobre, z owoców to musy - ostatnio z Tymbarku. Na obiady makaron, pieczone ziemniaki, naleśniki smażone bez tłuszczu, pierogi, zupy - pomidorowa i rosół. Budyń na deser w zasadzie codziennie.

Także widzisz jak u nas z dietą.
Czasem coś slodkiego ze sklepu i zakazanego.

I staram się nie rozmyślać nad tym co je, bo wiem, że inaczej nie da rady....

A wlewki robiłam z corhydronu - drogi bardzo, 5fiolek w aptece DOZ 104zl.
Tak 3/4 zawartości fiolki dodawałam do 50ml soli fizjologicznej.
Tylko wiesz, to działało gdy dawaliśmy wlewki. Teraz znowu pojawia się krew, ale 19.11 jedziemy do kliniki i mam nadzieję że coś na to zaradzą.

Trzymajcie się

[BlackRose]

Za bardzo monotonna ta dieta według mnie..może lepiej dodać coś zdrowszego jednak bo będzie miał niedobory witamin mikroelementów itp Warzywa to podstawa zdrowego jedzenia ale wg aktualnego stanu jelit. Czyli niekoniecznie surowe. Ale żeby całkowicie zrezygnować z warzyw to ogromna strata wartości odżywczych. Można na parze dusić piec gotować grillować i nie ma ze chłopak nie lubi, ma jeść i koniec kropka ja bym tak podeszła do tematu