myślałam o Beaglu, bo już jednego psa myśliwskiego miałam - jamnika. Wiem przez co się przechodzi (zaorany cały ogródek i te sprawy
) Zapisałam się nawet na forum e-beagle.pl Przedstawiłam im swoją sytuację moich częstych pobytów oraz to, że moi rodzice i brat zadeklarowali się pomóc w wychowaniu psa w razie pobytów w szpitalu.Wszyscy mi tam odradzają Beagla bo potrzebuje dużo biegania i że rodzice sobie nie poradzą i niby ja też. Szczerze to się nastawiłam na tego psa - akurat beagla, bo miałam i mam nadzieję, że on będzie mnei tak mobilizował do wychodzenia na spacer itp.
Zresztą dam wam linka
http://e-beagle.pl/forum/viewtopic.php? ... &start=120
Może wy macie jakieś doświadczenie w tej materii?
Myślałam też o Jacku terrierze i Yorku terrierze. Terriery słyszałam, że mają temperament dość... specyficzny, w sensie, że są szalone, nieobliczalne i potrzebują też dużo spacerów i się wyszaleć. Ponadto Yorki potrzebują trymowania i specjalnego psiego fryzjera (York właśnie odpadł ze względu, że mają długą sierść i słyszałam, że są chorowite).
Najchętniej kupiłabym jamnika, ale miałam już jamnika i po moich schodach wypadł mu dysk w kręgosłupie, aż miał niedowład tylnych kończyn i robił pod siebie - bałabym się, że kolejnemu jamnikowi to samo się stanie, a nie miałabym serca patrzeć jak cierpi.
Ewentualnie myślałam też o Labradorze lub Goldenie Retriev ze względu na łagodne usposobienie i że są takimi bardziej domownikami. Tylko czy te psy nadają się do trzymania w domu? Chyba nie, bo są za duże. Poza tym jak usłyszałam, że labradory mogą zachorować na dysplazję bioder to stwierdziłam, że mogłobyć jak z tym jamnikiem. Może za bardzo demonizuję to? Nie wiem, bo nie chce mieć tak jak ostatnio na 3lata psa a potem trzeba było go uśpić... Chce go mieć na długie lata.
Ogólnie chciałabym żeby ten pies był moim towarzyszem i przyjacielem, bo ja nie mam takiego kontaktu z rówieśnikami, a pies może połączyć mnie z ludźmi i może poznam kogoś też
Poza tym... Rodzice wieczorami idą na górę a mnie zostawiają na dole mieszkania, bo jestem podłączona, a tak to miałabym tego psa i np razem z nim oglądała telewizję czy pogadałabym z nim, a to już całkiem inaczej. Miałabym mobilizatora do wychodzenia na spacery, po odłączeniu worka i przed podłączeniem, a nawet mogłabym w południe, bo przy moich godzinach na indywidualnym nie ma problemu. Myślę, że ożyłabym bardziej psychicznie (fizycznie też!) przy psie. Mama powiedziała mi wprost, że pomoże mi i że sama ma ochotę na ranne spacery przed pracą, żeby zgubić parę kg 
Tacie spacery też nie zaszkodzą, przy jego słabym kręgosłupie, a i myślę, że brat jak będzie trzeba to ruszy się - więc mam pomoc zapewnioną, gorzej jak wszyscy pójdą na pierwszą zmianę do pracy. Mają system zmianowy wszyscy troje i fajnie by było jakby się ten pies nauczył, że może mu starczeć podwórko i babcia go wypuści na siusiu a po pracy ktoś go wyprowadzi.Liczę na sugestie i dobre rady. Troszkę się załamałam z tym beaglem, ale jeśli faktycznie ma się męczyć... Nie wiem. Doradźcie
No i masz już doświadczenie 
!!!
