Dochód na 1 osobę w rodzinie

[blazej109]

Aktualnie otrzymuję rentę socjalna(610,33zł) oraz zasiłek pielęgnacyjny(153zł). Jestem bezrobotnym studentem z znaczną grupą inwalidztwa.
Pytania:
1. Czy jak będę się rozliczał z US(np. ulgę na leki), to rozliczam się sam, czy z rodzicami?
2. Jeżeli mam np. w wniosku na turnus rehabilitacyjny albo na jakiś wniosek Na uczelni podać dochód na 1 osobę w rodzinie to mam wpisać tylko rentę socjalną, czy rentę+zasiłek, czy (rentę+zasiłek+dochód rodziców)/liczbę osób ?

[Karaoke]

Co do zasady to dzieci rozliczają się samodzielnie z chwilą ukończenia 18 r.ż. Oznaczać to może, iż część roku (przed 18) należy rozliczyć z rodzicami, a po już samodzielnie.

Jeśli o to co zalicza się do dochodów i wpisuje w pit to najbezpieczniej posłużyć się informacjami o dochodach od poszczególnych instytucji (PIT-11). Rentę wypłaca ZUS więc prześle, a zasiłek pielęgnacyjny to MOPS - nigdy mi nic nie przysłali

To że nie będziesz rozliczał razem z rodzicami nie powoduje iż rodzice nie mogą skorzystać ze stosownych ulg.
http://www.podatki.biz/artykuly/35_20263.htm
http://prawo.rp.pl/artykul/856529.html

[blazej109]

Szkoda, że szybciej nie wiedziałem, że można tak, by rodzić odliczał za leki, które są dla syna.
Teraz to tyko Pentasa biorę więc, aż tak dużego zwrotu nie będzie(chociaż leki wykupuję zawsze na 2-2,5 miesiąca)

[Karaoke]

Pamiętaj o możliwości zastosowania ulgi rehabilitacyjnej - wydatki na samochód.
Uwaga ta ulga jest dość kontrowersyjna z uwagi na zapis: dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne
i wynosi 2280zł (przed opodatkowaniem) więc "zysk" netto około 410zł.
Nie wchodzi tu w grę np dojazd na badania kontrolne do szpitala, czy na zastrzyk.
Do tej ulgi należy podejść bardzo indywidualnie ! bo US są bardzo często dość rygorystyczne.

[blazej109]

a leczenie Remicadem lum dojazd do szpitala to chyba już się liczy?

[Karaoke]

Jak pisałem zapis niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne jest bardzo trudny w interpretacji, bo US różnie go tłumaczą do tego stopnia do tego stopnia, że co w Warszawie dozwolone to w Szczecinie niet - w Polsce nie obowiązują precedensy, a czytałem, że nawet wykładnia WSA nie robi wrażenia na US i dalej chcą ściągać zaległy podatek.
Jak bardzo trudna w zastosowaniu jest ta ulga poczytaj np. to:
http://www.lex.pl/czytaj/-/artykul/ulga ... -z-2011-r-

http://www.pit.pl/ulga_rehabilitacyjna_ ... m_7934.php

http://www.podatki.biz/sn_autoryzacja/l ... ykulu=9637

Powiem tak. Ja się nie odważyłem odpisać na sam bio zastrzyk, ale gdy było z pobytem 3 dni i do tego gastroskopia USG i konsultacja kardio i zmiana leczenia to wtedy już tak.

Naprawdę proszę zacząć od lektury, także innych artykułów w sieci i spróbować dopasować je do swojej sytuacji. W razie wątpliwości US taka wiedza może pomóc w tłumaczeniu się przed skarbówką.

[kasia38]

Odliczam tę ulgę od 2009 roku i nigdy nie miałam kontroli, ale nie wiedziałam, że to tylko na rehabilitację. Skoro piszą zabiegi LECZNICZO - rehabilitacyjne, to może nie koniecznie tylko na rehabilitację.
A jak ja jeżdżę na rehabilitację oddaloną od mojego miejsca zamieszkanie ok 1 km to co? uznają to, czy mogę sobie pójść. Zresztą nie wydam na to 2280 przecież....

[Karaoke]

[cytat usunięty na prośbę użytkownika]
No cóż, tu zdania mogą być podzielone. Ja się oparłem na WSA

Pełny artykuł
http://www.podatki.biz/artykuly/28_9637.htm

Orzecznictwo WSA: Ulga rehabilitacyjna a dojazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne
Z uzasadnienia: Brak podstaw do przyjęcia aby ustawodawca użył sformułowania zabiegi "leczniczo -rehabilitacyjne" nieracjonalnie. Skoro użył racjonalnie tego zwrotu to niewątpliwe dla podkreślenia i pełnego opisania wymienionych zabiegów jako łączących leczenie z rehabilitacją. Nowoczesna medycyna nie umożliwia utożsamiania zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych tylko z samymi zabiegami, wykonywanymi przez personel ochrony zdrowia, z wyłączeniem lekarzy specjalistów. Sam proces rehabilitacyjny ma charakter mobilny i elastyczny, co oznacza że w zależności od postępów tego procesu (lub ich braku) niezbędnym jest modyfikacja zalecanych i dopuszczalnych metod usprawnienia. Należy podkreślić, że przejazd do wymienionej placówki ochrony zdrowia w W. miał na celu konsultację neurologiczną, co wynika z wyżej opisanego zaświadczenia, nie zaś leczenie sensu stricto.

SENTENCJA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz /sp r./ Sędziowie WSA Grzegorz Panek SO del. Ewa Partyka Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 19 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2009 nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.:
1) uchyla zaskarżoną decyzję,
2) określa, że decyzja wymieniona w pkt 1) nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku,
3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego J.C. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
UZASADNIENIE
Przedmiotem skargi do Sądu jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2009 r. nr [...], którą organ odwoławczy, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez J. C. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] - określającej odwołującemu się zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w wysokości 812,00 zł. - uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i określił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 745,00 zł.
W podstawie prawnej swojej decyzji organ odwoławczy przywołał art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm.); powoływanej dalej jako: Ordynacja podatkowa oraz art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 10, ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a pkt 3, 5, 7, 12 i 14, ust. ust. 7b-7d, art. 27 ust. 1, art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.); powoływanej dalej jako: ustawa z 1991 r.
Z uzasadnienia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej oraz z akt postępowania administracyjnego wynika, że skarżący w dniu 7 marca 2007 r. złożył zeznanie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r., wykazując nadpłatę w kwocie 1.148,00 zł, przy czym z treści zeznania wynika, że od osiągniętego dochodu dokonał odliczenia kwoty 6.937,46 zł. z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
W dniu 22 lipca 2008 r. skarżący złożył korektę zeznania - korygując kwotę z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych do wysokości 1.767,67 zł. W konsekwencji wysokość nadpłaty zmniejszyła się do kwoty 336,00 zł. W dniu 23 lipca 2008 r. skarżący wpłacił podatek w kwocie 812,00 zł. (stanowiący różnicę w nadpłacie pomiędzy wynikającą z zeznania podatkowego i korekty zeznania) wraz z odsetkami za zwłokę.
Kolejna korekta zeznania dokonana przez skarżącego wpłynęła do Urzędu Skarbowego w dniu 10 października 2008 r. -zwiększono kwotę z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem czynności życiowych z 1.767,67 zł. do kwoty 4.047,67 zł.
Wnioskiem z dnia 22 października 2008 r. skarżący zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 433,00 zł.
Naczelnik Urzędu Skarbowego, postanowieniem z dnia [...] października 2008 r. nr [...], wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r., a następnie, decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...], umorzył postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. - ponieważ podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym od dochodu podatnika uzyskanego w roku podatkowym 2006. W uzasadnieniu tej decyzji organ podatkowy pierwszej instancji uszczegółowił, że w sprawie podatek dochodowy wynikający z korekty zeznania złożonej w dniu 22 lipca 2008 r. jest podatkiem należnym od dochodu skarżącego uzyskanego w roku podatkowym 2006.
Naczelnik Urzędu Skarbowego, decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], odmówił skarżącemu stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w wysokości 433,00 zł. Skarżący wniósł odwołanie od tej decyzji, a Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...] marca 2009 r. nr [...], uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] stycznia 2009 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji z dnia [...] marca 2009 r. stwierdził, że w okolicznościach faktycznych sprawy obowiązkiem organu pierwszej instancji było w pierwszej kolejności określenie w formie decyzji prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego.
Naczelnik Urzędu Skarbowego, pismem z dnia 6 kwietnia 2009r,. zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...].
Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], stwierdził nieważność decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...], a to na podstawie art. 247 §1 pkt 3 ordynacji podatkowej (rażącego naruszenia prawa).
Naczelnik Urzędu Skarbowego, decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...], określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w wysokości 812,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał m.in. że brak jest podstaw do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych przez skarżącego w związku z używaniem samochodu na dwukrotny przejazd do W. celem uzyskania konsultacji neurologicznej, gdyż zgodnie z art. 26 ust 1 pkt 6 ustawy z 1991 r. warunkiem, aby wydatki na używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidzkiej lub podatnika mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidzkiej albo dzieci, które nie ukończyły 16 roku życia - podlegały odliczeniu od dochodu - jest używanie takiego samochodu dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Przejazd do placówki ochrony zdrowia celem uzyskania konsultacji lekarskiej nie spełnia takiego warunku.
Odwołanie od decyzji do Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lipca 2009 r. wniósł skarżący, a Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...] września 2009 r. - opisaną na wstępnie uzasadniania, uchylił zaskarżoną decyzje w całości i określił wysokość zobowiązania w kwocie 745,00 zł. W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że konsultacja neurologiczna nie jest niezbędnym zabiegiem leczniczo-rehabilitacyjnym, gdyż proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, natomiast rehabilitacja lecznicza jest połączeniem leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię i szereg innych. W tej sytuacji nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 26 ust 7a pkt 14 ustawy z 1991 r.
Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził ponadto, że organ pierwszej instancji niezasadnie nie uwzględnił w kwocie podlegającej odliczeniu od dochodu 353,00 zł. poniesioną przez skarżącego na opłacenie pobytu jego opiekuna na turnusie rehabilitacyjnym w Sanatorium Uzdrowiskowym "[...]" w P. w okresie od 18 czerwca do 1 lipca 2006 r. Narusza to art. 26 ust 7a pkt 5 i 7 ustawy z 1991 r. Uzasadniało to treść rozstrzygnięcia organu odwoławczego.
Skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wniósł J. C., zarzucając obrazę art. 27 ust 7a pkt 14 ustawy z 1991 r. poprzez nieprawidłową interpretacje terminu: "zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne".
Wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania sadowego.
Motywując postawiony zarzut poniósł, że "zabiegi" to nic innego jak "kroki", "działania" "służące ratowaniu lub poprawie stanu zdrowia". Leczenie to zespół różnego rodzaju kroków, wśród których poczesne miejsce zajmuje rozpoznanie, a w tym i konsultacje specjalistyczne, które służą właściwemu rozpoznaniu schorzenia, trafnemu stosowaniu leków i metod leczenia. Skarżący, z uwagi na rodzaj i poważny charakter schorzenia, wymaga koniecznej konsultacji, mającej na celu właściwą diagnozę i leczenie. Owe konsultacje, w renomowanych placówkach służby zdrowia, gdzie stosowane są nowoczesne metody, bez wątpienia muszą być zaliczone do zabiegów leczniczych niezbędnych - według oceny lekarzy - do całego ciągu działań leczniczo-rehabilitacyjnych. Podkreślił, że trudno przyjąć by ustawodawca przewidując ulgi dla osób dotkniętych poważnymi schorzeniami, ograniczył prawo do odliczania wydatków tylko do sytuacji, o jakich mowa w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Nie sposób odrywać konsultacje specjalistyczne od całego procesu leczniczego, zwłaszcza że mają one bezpośredni związek i przełożenie na zakres i rodzaj stosowanych, np. w sanatoriach, sposobów ścisłej rehabilitacji. W ocenie skarżącego zastosowana przez organy interpretacja jest ograniczona i jednostronna, oderwana od potrzeb uprawnionego i abstrahująca od zadań i celów leczenia.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, że konsultacja neurologiczna nie jest niezbędnym zabiegiem leczniczo-rehabilitacyjnym, jeśli się weźmie pod uwagę definicję pojęć: "proces rehabilitacji" i " rehabilitacja lecznicza".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona.
Z mocy art. 26 ust. 1 ustawy z 1991 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30 a - 30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust.1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot: - m.in. - wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne (pkt 6). Wysokość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust. 7). Za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidzkiej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidzkiej albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. (art. 26 ust. 7a pkt 14). Wydatki te podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnoprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków) odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b).
Kwestią sporną pomiędzy stronami jest wykładnia użytego przez ustawodawcę zwrotu: "na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne". Sąd nie podziela wykładni dokonanej przez organ.
W trakcie postępowania administracyjnego nie zakwestionowano faktu, że skarżący dwukrotnie, a to w lipcu i grudniu 2006 r. był konsultowany neurologicznie w Samodzielnym Publicznym Centralnym Szpitalu Klinicznym w W. (zaświadczenie lekarskie z 16 wrzenia 2008 r.) i że rozpoznano u skarżącego pourazowy udar niedokrwienny prawej półkuli mózgu.
Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w stopniu, aby poszkodowanym przywrócić ich społecznie przydatną sprawność. Oczywistym jest, iż organ prawidłowo przedstawił cele stawiane procesowi rehabilitacji. Organ dalej wskazał, że rehabilitacja lecznicza jest połączeniem leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje szereg zabiegów, w tym fizykoterapeutyczne, wodolecznicze, światłolecznicze, mechanoterapię i kinezyterapię. Następnie w konkluzji stwierdził, że konsultacja neurologiczna nie jest zatem niezbędnym zabiegiem leczniczo-rehabilitacyjnym.
Zauważyć należy, że to ostatnie stwierdzenie pozostaje w sprzeczności z bezpośrednio wcześniej przywołanym przez organ, że rehabilitacja lecznicza jest połączeniem leczenia z postępowaniem usprawniającym. Brak podstaw do przyjęcia aby ustawodawca użył sformułowania zabiegi "leczniczo -rehabilitacyjne" nieracjonalnie. Skoro użył racjonalnie tego zwrotu to niewątpliwe dla podkreślenia i pełnego opisania wymienionych zabiegów jako łączących leczenie z rehabilitacją. Należy podkreślić że ustawodawca rozróżnia te dwa pojęcia skoro np. w art. 26 ust. 7a pkt 15 lit. a używa sformułowania " turnus rehabilitacyjny- chociaż organizowane są również - " turnusy leczniczo-rehabilitacyjne". Uprawnia to do stwierdzenia, że ustawodawca w art. 26 ust. 7a pkt 14 wskazał na takie zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, gdzie następuje połączenie leczenia i rehabilitacji (jak to określił Dyrektor Izby Skarbowej - "postępowania usprawniającego"). Na aprobatę zasługuje argumentacja przywołana w uzasadnieniu skargi, że rehabilitacja, w szczególności osób cierpiących na schorzenia neurologiczne czy dysfunkcje organizmu będącą następstwem schorzeń, urazów neurologicznych musi być połączona z konsultowaniem lekarskim, a w szczególności neurologicznym. Nie wymaga głębszego uzasadnienia, że rodzaj stosowanych zabiegów rehabilitacyjnych (usprawniających), ich częstotliwość, intensywność, czas trwania, wzajemne skojarzenie musi być nie tylko zaordynowane, ale i nadzorowane - w stanie faktycznym sprawy - przez neurologa. Nowoczesna medycyna nie umożliwia utożsamiania zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych tylko z samymi zabiegami, wykonywanymi przez personel ochrony zdrowia, z wyłączeniem lekarzy specjalistów. Sam proces rehabilitacyjny ma charakter mobilny i elastyczny, co oznacza że w zależności od postępów tego procesu (lub ich braku) niezbędnym jest modyfikacja zalecanych i dopuszczalnych metod usprawnienia. Należy podkreślić, że przejazd do wymienionej placówki ochrony zdrowia w W. miał na celu konsultację neurologiczną, co wynika z wyżej opisanego zaświadczenia, nie zaś leczenie sensu stricto.
Powyższe rozważania uprawniają do stwierdzenia, że w trakcie postępowania administracyjnego dokonano błędnej wykładni przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 26 ust. 7 pkt 14 ustawy z 1991 r., co doprowadziło do błędnej subsumcji ustalonego stanu faktycznego. Stwierdzone naruszenie prawa materialnego obligowało Sąd do wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji, a to na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako: p.p.s.a., gdyż naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy.
Sąd orzekł również po myśli art. 152 p.p.s.a. o niewykonywaniu uchylonej decyzji do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Orzekł również o kosztach postępowania, które sprowadzają się do wpisu uiszczonego przez skarżącego od skargi (art. 200 p.p.s.a. w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 900/09

Czyli w naszym przypadku, konsultacje gastrologiczne, kardiologiczne, dermatologiczne.... są częścią i formą rehabilitacji jak dobrze rozumuję Wpływają one następnie na sposób leczenia i powodują usprawnienie tegoż procesu.
Ale jak pisałem wcześniej w prawie polskim nie funkcjonuje precedens tak więc możliwe jest iż nawet w tym samym US inaczej zostanie zinterpretowany proces leczenia.

[obyty.z.cu]

taki sposób odliczania ulgi,to np. wizyta u lekarza,na której przepisuje zabiegi tez więc jest do odliczenia.
To poczatek leczenia rechalibitacyjnego by wychodziło chyba.
Dobrze że PITami zajmuje sie żona .

[Karaoke]

[cytat usunięty na prośbę użytkownika]
Po co ta uszczypliwość. To nie teoria tylko wyrok WSA
[cytat usunięty na prośbę użytkownika]
a ja nie

Jak pisałem zapis niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne jest bardzo trudny w interpretacji, bo US różnie go tłumaczą do tego stopnia do tego stopnia, że co w Warszawie dozwolone to w Szczecinie niet - w Polsce nie obowiązują precedensy, a czytałem, że nawet wykładnia WSA nie robi wrażenia na US i dalej chcą ściągać zaległy podatek.

i w każdym swoim poście zaznaczam, że trzeba bardzo ostrożnie podejść do tego odliczenia
[cytat usunięty na prośbę użytkownika]
no niestety wizyta lekarska nie jest konsultacją

[cytat usunięty na prośbę użytkownika]
a to to już zupełnie inna sprawa i oszustwo w czystej formie i nas nie dotyczy.
[cytat usunięty na prośbę użytkownika] też mi to się nie uśmiecha

Nie chodzi w końcu o to kto z Nas ma ma rację, bo pewnie leży gdzieś po środku, a najpewniej to ma ją zawsze US.

[blazej109]

Żabusia skąd ty tyle o tym wiesz?

[Karaoke]

[cytat usunięty na prośbę użytkownika]

Wcale tego nie podważam , a dodam iż wiele razy korzystałem z twoich wyjaśnień prawnych.
Trochę dziwi mnie jednak Twoja ostra reakcja na moją wypowiedź. Może nie jestem Ω, ale nie wprowadzam też swoimi wypowiedziami/radami ludzi w błąd.
Co do Twojej funkcji na forum, to spoko ja nie aspiruję do roli speca od prawa z uwagi chociażby na chroniczny brak czasu
Z drugiej strony myślę sobie jednak, iż powinnaś mieć zastępstwo/następcę na wypadek gdybyś...... nie miała np. aktualnie czasu