Właściwości lecznicze oleju rybiego były znane od dawna medycynie ludowej. Odpowiednia jego podaż w diecie odgrywa ważną rolę w zapobieganiu chorobie niedokrwiennej serca, nadciśnieniu, cukrzycy, reumatoidalnemu zapaleniu stawów, chorobom nowotworowym oraz o podłożu autoimmunologicznym. Wyniki kilku badań klinicznych, prowadzonych również w Polsce, potwierdzają korzystny wpływ oleju rybiego na zmniejszanie aktywności chorób zapalnych jelit i częstotliwość nawrotów choroby. Pozytywne działanie wydaje się być silniejsze w przypadku chorych na wzjg niż ChL-C.
Działanie przeciwzapalne tłumaczone są hamowaniem uwalniania czynników reakcji zapalnej. W trakcie przemiany wielonienasyconych kwasów tłuszczowych pochodzenie roślinnego typu (6-n) powstaje kwas arachidonowy (AA) i pochodzący od niego leukotrien LB4, który odgrywa istotną rolę w powstawaniu procesu zapalnego. Zaobserwowano, że poziom LB4 u chorych na nzj jest podwyższony. W oleju rybim zawarte są kwasy tłuszczowe typu (3-n), które ulegają degradacji do kwasów DHA i EPA mających zdecydowanie mniejsze działanie prozapalne. Produkty przemiany kwasów tłuszczowych wbudowywane są w błony komórkowe. Zwiększone spożycie kwasów pochodzących z ryb powoduje więc korzystną zmianę stosunku wzrostu ilości EPA do AA w fosfolipidach błonowych i wpływa na łagodzenie procesu zapalnego.
Zwiększenie w diecie tłustych ryb morskich (łosoś bałtycki, śledź, halibut) może mieć modulujący wpływ na podtrzymanie remisji. Podawanie preparatów zawierające olej rybi (Trienyl, Ecomer, Iskial, Epasel) ma pozytywne, potwierdzone klinicznie działanie. Ponadto w preparatach otrzymywanych z wątroby rekina znajdują się lipidy eterowe, które uznano za substancje wspomagające w leczeniu chorób nowotworowych, a ich syntetyczne pochodne są stosowane w onkologii.
