Reportaż. Klaudia ma piękne oczy i karminowe usta. Wchodzi do kawiarni modnie ubrana, szczupła, z komórką w dłoni. – Mam dziś niezły dzień – mówi. Przez ostatnie pięć lat takich dobrych dni, kiedy nic ją nie bolało i czuła się niemal zdrowo, zdarzyło jej się ledwie kilka.
Towarzystwo J-elita » Jesteśmy na siebie skazane: ja i choroba Leśniowskiego-Crohna